Het rode lampje staat weer aan - en wij ook. De Watergraafsmeer is een soort Truman Show: een ideale versie van de werkelijkheid waar iedereen links stemt. De met kerstlampjes bezaaide buurt sleept Gijs dan ook door zijn winterdepressie. Ondertussen onttrekt Teun zich aan de maatschappij. Heeft dat te maken met de leeftijd van onze cohort, of door het feit dat Teun op zijn beurt lijdt aan een diepe winterdip? Hanneke geeft een medische update vanuit haar bebloemde, bekerstboomde en bezielde huis. Teun is sinds vandaag even lang als zijn eigen vrouw en Gijs sluit af met een koddige Beatlestip.


#147 - Gekrompen

Op scherpzinnige wijze nemen middelbare schoolvrienden Teun van de Keuken en Gijs Groenteman zichzelf en de wereld om hen heen onder de loep; van klein huiselijk leed tot grote levensvragen, van anekdotes uit hun feministische links-elitaire opvoeding tot bespiegelingen over vriendschap, uiterlijk en carrière. Met de vaste kookrubriek van Teun, het Beatles-college van Gijs&nbsp;en de wekelijkse telefoontjes met godmother Hanneke Groenteman. Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Society & Culture

Personal Journals

History

Philosophy

Places & Travel

Een lap van uren tennis strekte zich zondag voor ons uit en dat was een groot genot. Gijs wil dat Wally hem op zijn merites beoordeelt maar in plaats daarvan krijgt hij afhankelijkheid gegoten in een pavlovreactie die liefde suggereert. Teuns kat is een vrouwenmens en juni valt hem zwaar; het spatbord klappert in zijn hoofd. Hanneke zit met twee vriendinnen op de Veluwe. Ze roddelen niet maar praten wel graag over andere mensen. Verder wil ze iemand zijn die van André Rieu houdt dus gaat ze het bordkartonnen Sisi-sfeertje toch een kans geven op het Vrijthof. Gijs sluit af met een grote maar niet zo beroemde single van John Lennon.


#173 - Kitscherig

Juni is begonnen en Teun ook. Hij kijkt oude mails in de bek en de boxen met cijfers vliegen hem om de oren. Gijs heeft genoeg van de hang naar spullen en wil monnik worden. Zijn we nu eindelijk wie we willen zijn of veranderen we zoals Assepoester op het bal straks weer in ons oude zelf? Teun heeft een dictatorcomplex maar houdt niet van geweld. Verder las hij een inktzwarte dystopische roman zonder een spoortje vrolijkheid; echt een aanrader. Hanneke leert mensen interviewen als autorijden en Gijs sluit af met een ode aan John als slaggitarist.


#172 - Rudimentair

Gijs was als chauffeur maar vooral als nutteloos aanhangsel mee naar de Libelle en Margriet zomerfair. Hij kreeg veel applaus voor nietsdoen. Waar Teun zich op de mannenstoel toch de minderwaardige sekse voelt was Gijs uitstekend op zijn plek. Het blijkt makkelijker om in een maffiacel te infiltreren of het Watergateschandaal bloot te leggen dan de NPO te doorgronden. Toch blijven we proberen. Teun genoot van een patatje tijdens zijn plofkiptournee maar werd in de hoek gedreven door vragen uit de zaal. Hanneke dacht dat ze het aan haar hart had, werd onderzocht door ambulancebroeders Fred en Peter en kan er weer tegenaan. Gijs sluit af met een inhoudelijk onbegrijpelijke Beatles-tip.


#171 - Cis

Gijs kwam vandaag binnen als Generaal Jaruzelski maar gelukkig was daar een lange reddende engel met een snor. Toch blijft het leven een stuwmeer van dingen die je moet doen. Ze knabbelen aan ons geweten terwijl we zappend en scrollend op de bank zitten. Teun blijft hopen op een oplossing: zou juni onze redding kunnen worden? Hanneke belt in vanuit de tunnel onder water en bezocht meerdere musicals op een dag. We sluiten af met een geblinddoekte hakende Yoko Ono.


#170 - Gis

Gijs heeft zich als een prins laten rondtronen op de citytrip door Rome en tot afgrijzen van Teun vervulde hem dat met dankbaarheid. De prullenbak bereiken zonder de grond te bedruppelen blijkt te hoog gegrepen en terwijl Teuns vrouw een aggregaat overweegt vult hij zelf zijn dagen met de bekende zigzag tussen hoge highs en diepe dips. Er was tijdens zijn eetdate veel te vieren maar in plaats daarvan werd hem een berg somberte geserveerd. Hanneke belt in vanaf een camping met gepensioneerde drugsdealers en vertelt over de kunst van het oud zijn. Gijs sluit af met een jeugdherinnering aan Paul.


#147 - Gekrompen

Download our free app to listen on your phone