พึงพอใจและไม่พึงพอใจ รักหรือชังชอบหรือไม่ชอบ

พุทธะองค์ท่านตรัสว่าเป็นตัวตัณหาเป็นตัวสมุทัยเป็นเหตุ

อดีตก็ผ่านไปแล้วน่ะไม่หวนกลับมาเป็นความว่างเปล่า อนาคตก็เป็นเพียงจินตนาการ

แล้วไฉนว่าจิตถึงมาข้องมาเกี่ยวมาพัวพัน ในอารมณ์อดีตบ้างอนาคตบ้าง

ภาษาบาลีก็ใช้คำว่ามาปรุงแต่ง ปรุงแต่งยังไงก็คือเอาสัญญาภาพ

ในอารมณ์ที่รักเคยรักเคยชังเคยชอบไม่ชอบ มาปรุงแต่ง

เสมือนหนึ่งว่าเหตุการณ์นั้นมีอยู่เป็นอยู่

ยังมีความรักอยู่ยังมีความชังอยู่

ยังมีผู้รักผู้ชั่งผู้ชอบไม่ชอบก็เรียกว่าปรุงแต่ง

แท้ที่จริงแล้วจิตไม่ได้ติดในอารมณ์อดีตอนาคต

ต่จิตยึดติดในอารมณ์ที่ปรุงแต่งนะ