การเคลื่อนไหวก็คือกฎแห่งความเป็นอนิจจังเคลื่อนอยู่เนืองนิจ

และการเคลื่อน เคลื่อนเพียงขณะเดียวเท่านั้นเองก็สลายไป

การเคลื่อนไหวขณะใหม่ก็มาแทนที่นะ

สั้นนิดเดียว ไม่ยากไม่ยากนะ

สั้นนิดเดียว

ภาวะการเคลื่อน ภาวะการเกิดระดับ

สลับกันอยู่อย่างนี้น่ะ

เกิดดับ เกิดดับ

การเกิดขึ้นของสภาวะธรรมคือการเกิดขึ้นครั้งแรก

และมันเป็นการดับครั้งสุดท้าย

โดยสภาวธรรมจริง ๆ แล้วไม่มีอะไรตกค้างเลยนะ เป็นความว่างเปล่า

การรับรู้ในสภาวธรรมคือ"การรับรู้ครั้งแรกและครั้งสุดท้าย"

ไม่มีอะไรตกค้างเลย

เสมือนนกที่บินไปในอากาศไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้

หากเราไม่มีองค์ความรู้สมาธิวิปัสสนา

การรับรู้ของเรามันจะทิ้งร่องรอยแห่งตัวตนไว้ในกาลเวลา

ในความสัมพันธ์

โดยอาศัยความรักความชังอภิชฌาและโทมนัส

ไปร้อยรัดจิตให้ติดอยู่ในสัญญาภาพ

เมื่อภาวะความเป็นผู้สังเกตชัด

เหมือนบุรุษยืนอยู่บนฝั่ง

ได้เห็นสายธารของการเปลี่ยนแปลง

เห็นสายธารแห่งการเกิดดับนี้ ไหลไป

ฉุดไม่ได้ รั้งไม่ได้ รักษาไม่ได้

เพียงเฝ้ามองและสังเกตุ ดังที่มันเป็นนั้น

#วิปัสสนาธรรม