Titia Klasina Elisabeth van der Tuuk (1854 – 1939) beëindigde nog voor ze dertig werd haar carrière als onderwijzeres. Het doceren werd haar in toenemende mate bemoeilijkt: deels omdat haar gehoor achteruitging, maar vooral omdat haar inzichten voor haar omgeving te vooruitstrevend waren. In haar nieuwe leven zette ze zich als feministisch activiste in voor onder andere het Vrouwenkiesrecht en voor seksuele hervormingen.