Ang Kasinungalingan Ay Isang Mabagsik Na Kalaban

Ni Pedro

Ang kasinungalingan ay isang mabagsik na kalaban

Pilit itong makikipagsiksikan sa ating kapaligiran

Tinatakpan nito ang ating tenga upang hindi natin marinig ang katotohanan

Hihilahin ka nito mula sa iyong pagbangon upang muling mahimbing sa kasalanan

Unan niya ang takot

Sarili nating pagpili sa mali ang nagsisilbi niyang kumot

Patuloy tayo nitong binabalot

Kasama niya ang mga kuliglig sa iyong dibdib

Patuloy siyang manliligalig

Wala kang ibang maririnig kundi ang kataksilan nito at himig

Ang kasinungalingan ay isang mabagsik na kalaban

Alam niya ang mga araw na mahina ka

Mga panahong isang ihip lang ng hangin ay tutulo na ang mga luha sa mata

Matutulala ka

Kaya bigla bigla siyang kakatok sa pintuan ng iyong konsensya

At wala kang magagawa kundi piliin siya

Alam niya ang iyong mga lihim na itinago si gilid ng dingding

Letra ng pangungusap ang gamit niyang patalim

At hindi lang basta natatapos sa tuldok

Dahil kabisado niya ang pagmulat ng iyong mga mata

Ang kamay mong parehong napapasma

At puso mong nangangamba

Alam niya na mahal mo siya

At handa kang muling piliin siya

Kaharap mo man ang hari at reyna

Ipagmamalaki mo pa siya

Bibihisan mo ng makulay na damit

At bubuuin ang gamit ang mga pariralang punit punit

Mabagsik ang kalaban

Kailangan mo ng kalasag at sandigan

Putulin mo ang ugat ng kasamaan

Mula sa maling desisyon at pagtahak sa maling daan

Kapitan mo ang tatag

Ang grasya

Ang awa at

Ang pagmamahal

Dadalhin ka nito sa kalinisan

Pero sa oras na malinis ka na

Handa ka muli niyang putikan

Madumi makipaglaro ang tadhana

Kakampi niya sa plano ang mga masasama

Aakayin kang magkamaling muli

Upang mas mahirapan kang patawarin

Mas lumalim ang balon ng kasalanan mo sa mga naniniwala sayong mga tingin

Patuloy kang masisira

At bubuuin ka ng buo mong kasinungalingan

Dito ka na mabubuhay

Dito ka na dedepende

Magmimistulan siyang jeepney

Paulit ulit kang ililibre ng pamasahe

Dadalhin ka sa sarili niyang balwarte

Aalipinin kang maigi

Di ka dapat mag inarte

Dahil guyam ka lang sa katulad niyang kapre

Kakabahan ka kahit di ka humigop ng mainit na kape

Pagkatapos ay aakbayan ka niya

At kakapitan ka sa kaliwa at kanang pisngi

Sabay aamin ng pasimple

“Pasensya na, nahulog ka sa patibong at isa ka na ngayon sa mga madumi.”

Tapos biglang liliwanag ang langit

Ngingiting muli at sisilip

Mga tinig ng pag-asa ay nagsisiawit

At sa panahong duguan ka na

Liliwanag ang paligid

At lalabas ang iyong kakampi

Magsasabi

“Handa akong linisin ka sa kung gaano ka man kadumi. Handa akong iligtas ka, dahil alam kong hindi pa huli. Kumapit ka lang ng mabuti, kumapit ka sa mabuti. Ililigtas kita. Nandito na kami.”

At bumaba sa langit ang mga anghel

Ipinaglaban ka

Kasama ng Diyos

Ang mabuting kakampi

Nagapi ang mabagsik na kalaban

Umahon ka

Bumangon pa

At nagpatuloy

Wag kang babalik sa lugar ng kasinungalingan

Muli ka ditong makukulong

Dadayain

Ngunit wag ka na muling magpatalo at magpaalipin sa mundo

Kasama mo ang Diyos

At matatalo mong lahat ng mabagsik na kalaban mo

Maniwala ka lang

Manalig

At mabuhay sa katotohanan.

🖤