Մի անգամ դասախոսներիցս մեկն ասաց՝ եթե ուզում եք հասկանալ ինչպիսին է լինելու ապագայի թատրոնը, գնացեք ու դիտեք ուսանողների կուրսային կամ դիպլոմային աշխատանքները։ Երևի սա է պատճառը, որ վերջերս ավելի հաճախ եմ գնում դիտելու ուսանողական թատրոններում բեմադրված ներկայացումներ: Օրեր առաջ Երևանի տարածաշրջանային N1 քոլեջի ուսանողական թատրոնում տեղի ունեցավ Ռեժիսուրա բաժնի 3-րդ կուրսի ուսանող Արտյոմ Ավետիսյանի «Կապուտաչյա հայրենիք» ներկայացման պրեմիերան։ Իհարկե, ներկայացման գնալիս հաշվի էի առնում, որ պրոֆեսիոնալ թատրոն չէ և բեմում արհեստավարժ դերասաններ չեմ տեսնելու, բայց այն, ինչ դիտեցի ուսանողական բեմում, հաճելիորեն զարմացրեց ինձ։

Դե ինչ, այսօր կխոսեմ ուսանողական թատրոնի և «Կապուտաչյա հայրենիք» ներկայացման մասին, կպատմեմ՝ ինչու են ուսանողներն իրենց թատրոնն անվանում «Ուրիշ» թատրոն, ինչու ռեժիսորը որոշեց անդրադառնալ Չարենցին, որ կուրսի ուսանողներն էին բեմում, հետագայում որտեղ կարող եք դիտել ներկայացումը և ոչ միայն։