Հայկական հեքիաթներին ռեժիսորները քիչ են անդրադառնում կամ բեմադրում են հիմնականում Թումանյանի գործերը, ի դեպ, Մալյան թատրոնում «Հեքիաթներ» ներկայացումը խաղացանկում է 40 տարուց ավելի և համարվում է նրանց այցեքարտը։ Այսօրվա բեմադրիչներին գրավում են այլազգի գրողների հեքիաթները կամ դիսնեյի գունագեղ ժամանակակից պատմությունները։ Նորաբաց «Կայարան» թատրոնում  մոտեցումն այդպիսին չէ։ Ամիսներ առա, Կարապետ Քարաջյանը  բեմադրեց Ղազարոս Աղայանի «Անահիտ» հեքիաթը, իսկ օրեր առաջ Ռիմա Հովեյանը փոքրիկ հանդիսատեսին ներկայացրեց Դերենիկ Դեմիրճյանի «Պույ Պույ մկնիկը» հեքիաթի հիման վրա բեմադրված հեքիաթ-մյուզիքլը։ 

Դե ինչ, այս էպիզոդում կպատմեմ «Կայարան» թատրոնի նոր բեմադրության մասին. արդյոք նմանություններ կան հայտնի մուլտֆիլմի հետ, ովքեր են դերակատարները, ինչ դժվարություններ են ունեցել, ինչպիսին էին  ռեժիսորական լուծումները և ոչ միայն։