Unaik eta Aitziberrek kontatu zidaten Ondarroako Jai Braian tabernan. Karmele filma bota genuen herriko frontoian, eta haren osteko lagun giroan.

Kontua da kalatxori bat hurreratzen zaiela goizero etxera. Hegaztia gose da. Nonbait auzokide batek portuko katuei jana botatzen die goizero, eta hara agertzen da kalatxoria ere. Katuak uxatzea erraz egiten zaio haren hegal handiekin, eta gozatzen du oturuntzaz.

Auzokideak baina erabaki du janari gehiago ez ematea. Azkenean, katuentzako zena hegazti handiak jaten baitzuen.

Halako batean mauak entzun dira. Katuak izango dira eskean, pentsatu du auzokideak. Baina ez: kalatxoria da. Kalatxoria da marraka egiten ikasi duena. Katuen berbeta ikasi du, jan behar badu. Eta han ibiltzen da, miau, miau, miau, inguruko jende guztia esnaraziz.

Auzokidea pentsakor geratu da. Eta azkenean, jaten eman dio gure katutxoriari.

Katuak ez dira ageri. Ez dakiguna da beraiek hegan egiten ikasi ote duten.