คอร์สอานาปานสติ วันที่ 26-28 พ.ค. 66 นำปฏิบัติโดย พระกิตติวิมลเมธี (สุชีพ สุธมฺโม) วัดบุปผาราม กทม.ณ สถานปฏิบัติธรรมวชิรญาณ ๒๐๐ ปี วัดบวรนิเวศ

มนุษย์เมื่อเกิดมาแล้ว ไม่มีอากาสได้ทำอย่างนี้ ได้มีความรู้อย่างนี้ ได้ศึกษาอย่างนี้ เสียชาติเกิดจริงๆ มิฉะนั้นก็ปล่อยไป แล้วก็มาอีก ก็เป็นอย่างเดิม แล้วก็ปล่อยไป มาอีกก็เป็นอย่างเดิม อาจจะเปลี่ยนวิธีเกิด มาชาตินี้เกิดมาขี้เหร่หน่อย พอมาชาติต่อไปสวยหน่อย พามาชาติอีกชาติหนึ่งก็ง่อยเปลี้ยเสียขา มาอีกชาติหนึ่งก็เป็นเศรษฐี มาอีกชาติหนึ่งก็เป็นยาจก มาอีกชาติหนึ่งก็รวยล้นฟ้า มาอีกชาติหนึ่งก็จนไม่มีอะไรจะกิน แต่มันเหมือนกันหมด สุดท้ายก็ทุกข์ ค่อยๆหนักขึ้นๆแล้วก็ตายไป นี่มนุษย์

เรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวที่ผู้เกิดมาเป็นมนุษย์ เป็นสาระของการเกิดมา ก่อนที่จะตาย ถ้าเราไม่มีโอกาสได้ทำ เราก็ไม่ต่างอะไรกับสัตว์ทั่วไป กิน กาม เกียรติ เรื่องกิน เรื่องกาม เรื่องเกียรติยศศักดิ์ศรี เหมือนกับสัตว์เดรัจฉาน แล้วถ้าเราปล่อยให้ชีวิตของเราขาดสิ่งนี้ เราก็ไม่ต่างจากสัตว์เดรัจฉาน แต่มันต่างกันเยอะตรงที่ว่า กินของเรานี่แย่กว่ามาก กามของมนุษย์นี้แย่กว่าสัตว์เดรัจฉานมาก เกียรติยศของมนุษย์นี้แย่กว่าสัตว์เดรัจฉานมาก เพราะเพื่อการกิน เพื่อกาม เพื่อเกียรติยศ สามารถที่จะทำลายล้างสิ่งต่างๆได้หมด แต่สัตว์เดรัจฉานซื่อๆตรงๆ กินซื่อๆตรงๆ กามก็ซื่อๆตรงๆ เกียรติยศก็ซื่อๆตรงๆ มนุษย์ไม่ใช่ สารพัดอย่าง

เพราะฉะนั้นถ้าเราปล่อยให้การเกิดมาชาติหนึ่งของเรา เป็นไปธรรมดาแบบนั้น ก็อย่างนั้นแหละที่เห็นๆอยู่ ไม่แตกต่าง พระพุทธเจ้าว่า

เย ตรนฺติ อณฺณวํ สรํ เสตุํ กตฺวาน วิสชฺช ปลฺลลานิ กุลฺลํ ชโน จ พนฺธติ ติณฺณา เมธาวิโน ชนาติ

คือว่า คนที่จะข้ามด่านกิน กาม เกียรติ ถ้าเปรียบกาม เกียรติ ตัณหาทั้งหลายเหมือนกับสายน้ำ พระพุทธเจ้าท่านว่า คนย่อมข้ามสระน้ำ คือ ตัณหาที่เวิ้งว้าง เวิ้งว้างคือกว้างมาก ตัณหาในใจของมนุษย์เหมือนสระ มนุษย์หล่นลงไปอยู่ในสระนี้ มันเวิ้งว้าง พอคนจะข้ามสระคือตัณหาอันเวิ้งว้างนี้ มีทางเดียวคือทำสะพาน เสตุํ กตฺวาน วิสชฺช ปลฺลลานิ ทำสะพานข้ามสระนี้จะได้รวดเร็ว สะพานที่ว่านี้คือ อริยมรรค นี่คือสะพาน ทำสะพานข้ามนี้จะข้ามได้อย่างรวดเร็ว คนอย่างพวกเรานี้ เรียกว่า เมธาวี คือมีปัญญา คนมีปัญญา กำลังเดิน กำลังทำสะพานแล้วเดินข้าม ขณะคนเท่าไป กุลฺลํ ชโน จ พนฺธติ กำลังผูกทุ่นอยู่ในท่ามกลางสระ อยู่ในสระแล้วก็ผูกทุ่นอยู่ เพื่อให้ตัวไม่จม เกาะทุ่นอยู่ ดำผุดดำว่าย ลอยอยู่ในสระนั้นไม่รู้จักจบไม่รู้จักสิ้น

เมื่อชีวิตก่อตัวขึ้นมา ขณะความเป็นจริงของการรู้สึกตัวว่ามีชีวิตอยู่ ตอนนี้รู้สึกตัวว่ามีชีวิต หายใจเข้าหายใจออกรู้ตัวว่ายังไม่ตาย มีชีวิต มันมีอะไรอยู่ในนั้น มันไม่มีอย่างอื่นนะ ถ้าไม่ให้เป็นที่ตั้งของมรรค มันก็มีแต่ กิน กาม เกียรติยศศักดิ์ศรี เหมือนเดิม รวมทั้ง 3 อย่างนี้คือกาม ไม่มีอะไรอื่น คือ ต้องอยู่กับความพอใจอย่างเดียว รับไม่ได้กับสิ่งที่ไม่พอใจ พอใจคืออะไร ก็คือกาม พระพุทธเจ้าบอกว่า

ยสฺส ติณฺโณ กามปงฺโก เปลือกตมคือกาม ผู้ใดข้ามได้

มทฺทิโต กามกณฺฏโก หนามแหลมคือกาม ใครย่ำยีมันออกไปได้

ทีนี้มันเยอะมากใช่ไหม เราข้ามมาได้เยอะ เราย่ำยีมันได้มาเยอะ หนามคือกามนี้ เราย่ำยีมันได้เยอะ ถ้าเราปล่อยให้หนามกามนี้ มันเจริญงอกงาม เราจะไม่เป็นแบบนี้ แต่นี่เราข้ามมาได้เยอะแล้วนะ แต่ข้ามเป็นอย่างๆ แต่ถ้าเราข้ามได้หมด พระพุทธเจ้าบอกว่า

โมหกฺขยมนุปปตฺโต เราจะบรรลุถึงซึ่งความสิ้นไปของโมหะ

กามอันใดที่เราข้ามได้ด้วยสติปัญญา ย่ำยีมันได้ด้วยสติปัญญา โมหะอันนั้นสิ้น กามอันใดเราข้ามได้ด้วยสติปัญญา ย่ำยีได้ด้วยสติปัญญา โมหะในกามนั้นสิ้น ทุกคนบรรลุหมดเลย ต่อกามที่ตัวเองได้ย่ำยี ได้ข้ามมันด้วยสติปัญญา และถ้ามันหมด มันก็ต้องรื้อขนออกไป เพราะฉะนั้น การให้ดูรู้ ให้ตัวผู้รู้เป็นอิสระ อาศัยกายภายในอยู่ ดูความเป็นไปของสภาพธรรมทั้งหมดตามความเป็นจริง ไม่ไปปรุง ไม่ไปคิด ไม่ไปตกแต่งสภาวะใดๆเลยที่ปรากฏอยู่ในขณะนั้นๆ นั่นก็คือการย่ำยีหนามของกาม นั่นก็คือการข้าม ปล่อยวางตัวของกาม ขณะใดที่ตัวผู้รู้ รู้ตรงต่อสิ่งซึ่งถูกรู้อยู่นั้น อะไรเข้าไปปรุงแต่งมันไม่ได้ ตัวสังขารก็ไม่เกิด ถ้าตัวสังขารไม่ทำงาน อุปาทานขันธ์ในสังขารเหล่านั้น การยึดมั่นถือมั่นในการปรุงแต่ง การยึดมั่นถือมั่นในตัวคิด มันเกิดขึ้นไม่ได้ การที่จิตจมหมกมุ่นอยู่ในหลุมของกามก็เกิดขึ้นไม่ได้ ขณะนั้นมันข้าม ในระยะที่ข้ามมันย่ำยีได้นั้น ไม่มีโมหะ จิตในขณะนั้นถือว่า โมหกฺขยมนุปปตฺโต บรรลุถึงความสิ้นไปของโมหะในขณะ ในขณะ

#อานาปานสติ #สติปัฏฐาน #ปฏิบัติธรรม #สมาธิ #สมาธิภาวนา #นั่งสมาธิ #วิปัสสนา #วิปัสสนากรรมฐาน #ปัญญา #ธรรมะในชีวิตประจำวัน #ธรรมะ #พระธรรมเทศนา #พุทธศาสนา #คำสอน