คอร์สอานาปานสติ วันที่ 20-23 มิ.ย. 67 ณ วัดบุปผาราม กทม. โดย พระกิตติวิมลเมธี (พระอาจารย์สุชีพ สุธมฺโม) ผู้ช่วยเจ้าอาวาส วัดบุปผาราม วรวิหารพอเราตั้งใจที่จะดูมัน กลายเป็นว่าเราจมอยู่กับมัน พอจมอยู่กับมันทําให้กลายเป็นเราคิดเองเออเอง คือเราคิดว่าดู เราคิดว่าเห็น เราคิดว่าดับ แต่แท้ที่จริงเรากําลังไปเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้กับความคิด ความนึก และอารมณ์นั้นแล้ว มันจึงไปไกลเลยใช่ไหม? วิธีอย่างนั้นเราต้องหยุด ถอยกลับมา ทีนี้ถอยกลับมาถอยไปที่ไหน? เออ ต้องถอยไปที่ฐานอย่าลืมว่า ตัวที่จะดู มันดูเองเห็นเองของมันเด็ดขาดที่สุดนะ เห็นเองนี่เด็ดขาดที่สุด เราอย่าไปคิดว่าเราจะไปดูมันนะ ถ้ามันเห็นเองน่ะมันดับ มันเห็นเองแล้วมันดับไปเอง แล้วเราก็ต้องจบตรงนั้นนะ พอเห็นเองมันดับเองแล้วก็จบมัน เดินอยู่เราก็เดินต่อไป นั่งอยู่เราก็นั่งต่อไป เราทําอะไรอยู่เราก็ทําต่อไป

การที่มันไปเห็นอารมณ์เห็นความนึกคิด ทุกครั้งที่เห็นจิตจะเข้าไปสู่ฐานของมันเอง เพราะมันเข้าไปด้วยอะไร? ด้วยสติที่กั้นอยู่ แล้วมันก็ไปเห็น พอเห็นเสร็จปั๊บ มันดับปั๊บนะ เราแค่รู้ว่า อ๋อ เราต้องจบมัน ถ้าเราไม่จบมันจะมีความคิดซ้อนขึ้นมา เป็นอารมณ์ว่า อุ้ย ดีใจ ดีใจที่ได้เห็นต่อหน้าต่อตา ต่อหน้าต่อตาของความตั้งมั่นใช่ไหม? มันดีใจ อ๋อ มันดับจริงๆ คือ มันเหมือนกับว่าเราฟังจนเข้าใจแล้วมันมีปัญญาลงใจของเราแล้ว แล้วเราเห็นเอง เห็นมันดับแล้วมันก็เลยดีใจ ใช่ไหม? ดีใจแล้วก็ทำให้เราจ้องที่จะดูมันต่อไปเพื่อเพิ่มมูลค่าของความดีใจ ทั้งๆที่ความดีใจก็คือจิตตสังขาร พอดีใจ ก็ดูก็เห็นความดีใจด้วยทีนี้ แต่ตอนที่มันดีใจมันออกจากความตั้งมั่นนะ เวลาดีใจนั้นมันเป็นเราไปแล้ว เรารู้สึกดีอกดีใจกับการที่เห็นมันดับ ตอนที่ดีอกดีใจนั่นคือเราแล้วนะ ต้องเรียนรู้ตรงนี้ เพราะฉะนั้นไหวนิดเดียว แล้วก็ติดกับดักมันเลย

ถ้าเห็นเองมันจะเด็ดขาดกว่า ไม่เหมือนกับการที่เราจ้องส่องหามันนะ หามันก็ได้แหละแต่ว่าถ้าเราจ้องส่องหามัน มันจะไม่เด็ดขาด เพราะฉะนั้นกิจของคนเดินนั้น กิจคือเดินไปทํางานตามปกตินั่นแหละ เดินไปเถอะ เดินไป แต่พึงรู้ไว้ว่า ถ้ามันเห็นแล้วเก็บ มีกิจเท่านั้นนะ เห็นแล้วก็เก็บ เห็นแล้วก็เก็บ เห็นแล้วก็เก็บ แล้วก็เดินต่อไปเหมือนเดิม เหมือนกันกิจก็คือเข้าสู่ฐานสม่ำเสมอ เมื่อเข้าสู่ฐานได้อย่างสม่ำเสมอแล้ว เรามีความรู้ด้วยปัญญาที่มันลงใจว่าดูจิตตสังขาร

สังเกตไหมว่า ความคิดไหนที่เราเห็นแล้ว เราจะไม่อยู่ในอํานาจของมัน ความคิดไหนที่มันได้ผ่านการดูการเห็นของสติ เรียกว่า รู้แล้ว จิตจะไม่อยู่ในอํานาจของมัน

ตอนนี้ความคิด ความนึก และอารมณ์ เรียกว่า จิตตสังขาร มีอํานาจเป็นบทบาทที่กําหนดทิศทางในชีวิตของเราทั้งนั้น ที่เขาบอกว่าโลกมันหมุนไปตามความคิด และคนทั่วโลกก็ยอมรับมัน แต่พระพุทธเจ้าไม่เห็นด้วย พระพุทธเจ้าบอกว่าไม่ใช่ความจริงแต่มันคือความหลงและความเพลิน โลกที่หมุนไปตามความคิดนั้น มันหมุนไปตามความหลงความเพลิน

ถ้าความคิดมันเกิดขึ้นและเราไม่ตกอยู่ในอํานาจของความคิดความคิดนั้นจะกําหนดทิศทางชีวิตของเราไม่ได้ เพราะฉะนั้นคําว่าโลกหมุนไปตามความคิด ชีวิตหมุนไปตามความคิด มันไม่ใช่เรื่องจริง เพราะถ้าเรารู้ทันต่อความคิดแล้ว เราจะไม่ตกอยู่ในอํานาจของความคิด เมื่อเราไม่ตกอยู่ในอํานาจของความคิด ตัวที่จะลากให้เราไปเกิดในภพภูมิต่างๆก็จะค่อยๆทยอยหายไป การที่มันค่อยๆทยอยหายไป นั่นหมายความว่า การถอดเส้นใยที่คอยถักทอห่อล้อมจิตเดิมแท้ไว้

เมื่อใดที่เห็นความคิด เห็นอารมณ์  อารมณ์ ความคิด ความนึก เป็นเพียงแค่สิ่งที่ถูกดูถูกรู้ถูกเห็นของสติ พอว่ามันเป็นแค่สิ่งที่ถูกรู้ถูกดูถูกเห็น ตัวรู้ตัวดูตัวเห็นจะกั้นจิตไว้ข้างใน จิตจะไม่ไปอยู่กับความคิดนั้นแล้ว การที่มันไม่ไปอยู่กับความคิด นั่นแสดงว่าความคิดจะกําหนดทิศทางชีวิตไม่ได้อีกแล้ว ความคิดจะลากจิตออกไปไม่ได้อีกแล้ว นี่คือการค่อยๆทยอยถอดเส้นใยที่มันถักทออยู่

ชีวิตจริงที่ไม่ได้อยู่กับฐาน ไม่ได้อยู่กับความตั้งมั่น ลองดูสิ ถ้าดูความรู้สึก นึกคิด อารมณ์นั้นได้ ทันที่ความคิด ดูความคิด ทันที่ความนึก ก็ดูที่ความนึก ทันที่อารมณ์ ก็ดูที่อารมณ์ เมื่อใดที่ดู จิตจะไม่ออกไปอยู่กับความคิดกับอารมณ์ จะถูกกันไว้ทันที และความคิดหรืออารมณ์ที่ถูกดูถูกเห็น จิตจะไม่ตกอยู่ในอํานาจของความคิดและอารมณ์นั้น ในขณะที่อารมณ์หรือความคิดถูกดูอยู่ จิตจะถูกกั้นอยู่ข้างใน และการกั้นจิตของสติ จิตที่ถูกกั้นนั้นเขาจะอยู่ที่ฐาน เพราะเราฝึกการเข้าสู่ฐานอย่างสม่ำเสมอแล้ว นี่เป็นสูตรของมันเลยนะ#พระกิตติวิมลเมธี #วัดบุปผาราม #อานาปานสติ #สติปัฏฐาน #ปฏิบัติธรรม #สมาธิ #สมาธิภาวนา #นั่งสมาธิ #วิปัสสนา #วิปัสสนากรรมฐาน#ปัญญา #ธรรมะในชีวิตประจำวัน #ธรรมะ #พระธรรมเทศนา #พุทธศาสนา #คำสอน #ความตั้งมั่น #จิตตสังขาร