Sandì Ogni òrda che me metto a sedé qui, a famme du' voccate d'aria vòna, 'sta sedia sgangherata de Sandì per me, adè mejo più de 'na pordrona. Sandì non ce sta più. Volatu via. Ma, a me, me pare angóra de sindìllu, quanno che ce faciàmo combagnia e me parlava de quistu e de quillu. Me raccondava la miseria nera. Lo sputà sangue pe' lo fadigà. De quanno fu rchjamatu a fà la guera. Eppó la prigiunia e lo tribbulà. La vita sua adè stata 'n avvendura. Per fasse strada : lu piccó e la vanga. Lo tribbulà nó' gne mittìa paura. E, a dì la verità, Sandì me manga.