Sonettu milionariu Guardo 'ste cóse e penzo: “ Chj lo sa, se ghjrà sperse? “ ( me ce rumbirìa... ). Io ce sò ffezzionatu, purassà! Non è granghé. Ma, adè la vita mia. E' póca robba: 'che fodografia de quilli che me sta dendro lu còre, du' scartofie, 'che premiu de puisia ( cingue o sei targhe che non cià valore). Però ce tengo. E, se me vóli vè', se vóli mandené quarghe ricordu de tutto lo passato e anghe de me, ténete tutto stritto, ché ccuscì, anghe se quesso llì non vale un sòrdu, te parerà d'avécce li quatrì.