คอร์สอานาปานสติ วันที่ 6-9 ก.ค. 66 ณ วัดบุปผาราม กทม. โดย พระกิตติวิมลเมธี (พระอาจารย์สุชีพ สุธมฺโม) ผู้ช่วยเจ้าอาวาส วัดบุปผารามวรวิหาร

นักภาวนาจะต้องทะลุชื่อ ฐานะ สมมติ ลงไปให้ถึงรูปนามแท้ๆคือกายใจนี้

โดยฐานะของรูปนามดูได้หลายอาการ

รูป ดูได้ในฐานะที่เป็นธาตุ4 ดินน้ำลมไฟ รูปเป็นอยู่ได้ด้วยอาหาร รูปที่ตั้งกองอยู่ เอาชื่อนามสกุลฐานะออกไป ประกอบด้วยธาตุ4 ดินน้ำลมไฟ แสดงอาการออกในลักษณะแข็งอ่อนเย็นร้อน ซึ่งเกิดขึ้นที่รูปนี้ เมื่อตัวรู้ดูลงไปที่อาการของธาตุทั้ง4 อาการเย็นร้อนอ่อนแข็งมันเกิดแล้วก็ดับ ไม่เที่ยง เกิดขึ้น แปรปรวนแล้วก็หายไป หมายความว่าธาตุทั้ง4ก็ไม่เที่ยงเหมือนกัน เมื่อธาตุ4ไม่เที่ยง ชื่อหรือสมมติทั้งหลายที่สำทับลงไปในธาตุทั้ง4 ก็ไม่เที่ยงทั้งหมด รูปไม่เที่ยง สิ่งที่เนื่องด้วยรูปก็ไม่เที่ยง พระพุทธเจ้าจึงเรียกว่า สัพเพ สังขารา อนิจจา สังขารคือสิ่งที่ปรุงแต่งทั้งหลายไม่เที่ยง

เมื่อรูปไม่เที่ยงเป็นทุกข์ เป็นอนัตตา เป็นทุกข์คือทนอยู่ในสภาพเดิมไม่ได้ อนัตตาคือไม่มีแก่นสาร สาระในรูปนั้นเลย คือเราเข้าไปใจสิ่งใดสิ่งหนึ่งในรูปว่าอันนี้เป็นแก่นสาร ของแท้ ของเที่ยง แม้แต่อย่างเดียวไม่ได้ เมื่อเป็นอย่างนี้แสดงว่ารูปเป็นสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง ที่เราเป็นทุกข์กับรูปนี้ เพราะมันไม่หลงยึดในรูปนี้ซึ่งไม่เที่ยงว่าเที่ยง ซึ่งเป็นทุกข์ว่าสุข ซึ่งเป็นอนัตตาว่าอัตตา

ความยินดีในรูป คือ อุปาทาน ยึดถือในรูป เกิดความเป็นเราขึ้นมา เรานี้คือภพชาติ พอปฏิบัติธรรมก็อยู่กับอำนาจของความเป็นเรา นิวรณ์๕ อาสวะ อนุสัย ทั้งหมดจะผูกอยู่กับเรา

ตาเห็นรูปอวิชชาไม่เข้าก็จบไป มีตัวรู้แต่ไม่ปรุง ไม่มีทุกข์สุขเฉยๆเพราะมันจบ แต่พอเห็นแล้ว เริ่มคิดหาชื่อ ก่อนคิดเกิดอวิชชาเข้าตัวตรงนั้นจะเป็นสัตว์ขึ้นมาทันที ปฏิสนธิจิตเกิด ปรุงไป ถ้าถอยกลับมาตัวรู้ที่รู้รูปนามแท้ๆ ตาก็เป็นรูปธาตุ เรียกว่าจักขุธาตุไปเห็นรูปภายนอก เมื่อมีอวิชชาเข้ามา เกิดการปรุงแต่ง ความเป็นสัตว์ เป็นบุคคลก็เกิดขึ้น เมื่อเกิดเป็นสัตว์ ความมา ความไป ความเกิด ความตายก็ปรากฏ แสดงว่าตัวรู้ที่มีอยู่ เมื่ออวิชชายังไม่เกิด ยังไม่เข้ามา ยังไม่ปรุงด้วยอวิชชา แสดงว่าอยู่นอกกลไกของทุกข์ทั้งหมด ตัวรู้ที่มีอยู่ เมื่อตาเห็นจบ ความเป็นสัตว์ไม่เกิดก็ไม่แก่ไม่เจ็บไม่ตาย ความทุกข์อันเกิดจากความเกิดแก่เจ็บตายไม่ปรากฏ เกิดขึ้นไม่ได้ เพราะปฏิสนธิจิตที่จะให้เกิดความเป็นสัตว์ ณ ขณะจิตนั้นไม่มี

บุคคลรู้อยู่เห็นอยู่ซึ่งรูป/เวทนา/สัญญา/สังขาร/วิญญาณโดยความไม่เที่ยง ละอวิชชาได้ วิชชาจึงเกิดขึ้นได้ อวิชชาพาไปสู่ทุกข์ วิชชาไปสู่ความพ้นทุกข์ 2สายนี้เกิดขึ้นตามเหตุตามปัจจัยของมัน

เราจึงจำเป็นต้องมีความรู้โดยประจักษ์ที่รูปนามกายใจ เครื่องกังวล(อวิชชา สังโยชน์ อาสวะ)จะไม่มีสำหรับผู้ที่รู้อยู่เห็นอยู่

รูป ดูในความเป็นอาตนะ6 เชื่อมกับโลกที่เป็นรูปเป็นสีผ่านทางตา เสียงผ่านทางหู กลิ่นผ่านทางจมูก รสผ่านทางลิ้น สัมผัสผ่านทางกายประสาท ตัวที่รู้จริงๆคือจิต จิตอาศัยตาหูจมูกลิ้นกายประสาทสำหรับรู้โลกในส่วนต่างๆ ที่ๆจะเกิดเป็นอวิชชาที่จะนำพาไปสู่ทุกข์ แล้วเกิดเป็นภพชาติเวียนว่ายเข้าไปสู่สังสารจักรคือตรงนี้ ตรงที่เชื่อมกับโลก

ท่าทีที่ผิด ทำให้ปฏิสนธิจิตถูกอวิชชาเกิดขึ้นจึงไปสู่ทุกข์ แต่ตัวที่เป็นอวิชชาซึ่งเกิดขึ้นนี้มีเหตุปัจจัยเยอะมาก โอกาสเกิดง่ายมาก เพราะการสั่งสมอบรมและวิบากกรรม แต่ละรูปมีก้อนกรรมมีลักษณะเฉพาะอยู่และเป็นทางมาของอวิชชา

พิจารณาในรูปนามกายใจนี้ จนเห็นว่ามันเป็นไปเพื่อความเปลี่ยนแปลง แปรปรวน ผุพังและแตกสลาย

จิตเดิมแท้มีกำแพงล้อมของอวิชชา โมหะ อุปาทิหุ้มอยู่ วิธีที่เราจะต้องเข้าถึงให้วิชชาเกิดและหยุดปฏิบัติการของอวิชชาคือเจาะเข้าไปให้ถึงตัวใน โดยใช้สัมมาสติ สัมมาสมาธิ สัมมาญาณ

ให้วางตัวผู้รู้ตรงต่อรูปนามตามความเป็นจริง และรู้ตรงต่อรูปต่อนามนั้นอย่างบริสุทธิ์ จนเกิดการเห็นตามความเป็นจริงของรูปนามนั้น เมื่อรูปนามปรากฏตามความเป็นจริง รู้เห็นรูปนามตามความเป็นจริงเมื่ือนั้นจบ การศึกษาและการปฏิบัติ เวลาที่พระพุทธเจ้าสอนต้องตรงต่อรูปนาม

การปฏิบัติจะถูกต้องต่อเมื่อออกจากความเป็นเรา การปฏิบัติอันใดที่เราเข้าไปแทรกแซงการปฏิบัติอันนั้นไม่ได้ อันนั้นคือการปฏิบัติที่ถูกต้อง

ตัวเรายิ่งแน่วแน่มากขึ้นเท่าไร กำลังของอวิชชาจะอ้วนพี

#อานาปานสติ #สติปัฏฐาน #ปฏิบัติธรรม #สมาธิ #สมาธิภาวนา #นั่งสมาธิ #วิปัสสนา #วิปัสสนากรรมฐาน #ปัญญา #ธรรมะในชีวิตประจำวัน #ธรรมะ #พระธรรมเทศนา #พุทธศาสนา #คำสอน