شکوفایی در پس استقامت

«کوری تن‌بوم» زن مسیحی هلندی بود که در زمان جنگ جهانی دوم، همراه با خانواده‌اش یهودیان را از دست نازی‌ها پنهان می‌کرد. پس از خیانت، دستگیر شد و به اردوگاه مرگ فرستاده شد؛ جایی که شاهد مرگ خواهر عزیزش "بِتسی" بود.

با وجود رنج‌ها، ایمانش را به مسیح از دست نداد و پس از جنگ، حتی شکنجه‌گرانش را بخشید.

وقتی در سختی‌ها و گودال‌های زندگی قرار می‌گیریم، دو راه داریم: تحمل کردن یا استقامت کردن.

تحمل یعنی زنده ماندن بدون امید، نشستن در تاریکی و انتظار برای صبح... اما استقامت یعنی ادامه دادن با امید، دیدن وعده‌های خدا در میانهٔ طوفان.

📖 یوحنا ۱۰:۱۰

عیسی گفت آمده‌ام تا حیات داشته باشید، و آن را به فراوانی بیابید.

زنده بودن یعنی نفس کشیدن؛ اما زندگی کردن یعنی حضور خدا را احساس کردن.

۱. تحمل از سر اجبار است؛ ما را خسته می‌کند و درجا نگه می‌دارد.

۲. استقامت از ایمان می‌آید؛ ما را رشد می‌دهد و به شکوفایی می‌رساند.

📖 رومیان ۴:۵-۳

ایوب در رنج‌ها خدا را شناخت و گفت: "اکنون چشمانم تو را دید."

پولوس در زندان شادی می‌کرد، زیرا استقامت داشت.

و عیسی... او تحمل نکرد، بلکه با عشق استقامت کرد؛ راه صلیب را از سر اجبار نرفت، بلکه با محبت تا پایان ادامه داد.

امروز انتخاب با ماست:

فقط زنده باشیم، یا با ایمان و امید زندگی کنیم؟

خدا ما را فراخوانده تا زندگی کنیم — نه فقط زنده بمانیم، بلکه به فراوانی زندگی کنیم (یوحنا ۱۰:۱۰).