Ang maging katulad ni Cristo sa mga taong nakasakit sa atin ay hindi madali. Sa katunayan, imposible ito para sa atin. Pero dahil naranasan natin mismo ang kabutihan at kapatawaran ng Diyos kay Cristo, nagiging posible ito. Ito ang tinatawag na gospel-motivated transformation. So, ano motivation na dapat meron tayo dito? Pansinin natin kung paano inangkla ni Pablo ang exhortation na ito sa ebanghelyo: “…gaya ng pagpapatawad sa inyo ng Diyos kay Cristo.” Ganito rin natin dapat mahalin ang iba: “as Christ loved us and gave himself up for us” (Eph. 5:2). Ito ang pinaka-powerful na motivation natin sa sanctification—ang kapangyarihan ng ebanghelyo ni Jesu-Cristo. Nahihirapan tayong magpatawad at maging mabuti sa iba dahil nakakalimutan natin ang kaligtasang tinanggap natin by grace alone.

Itinuturo sa atin ni Pablo sa vv. 17-24 ng Ephesians 4 ang ganito: Nang matutunan natin ang katotohanang nakay Cristo, nagkaroon na tayo ng bagong pagkatao; kaya dapat lang na iwanan na natin ang ating dating pamumuhay at ipamuhay ang bagong buhay na meron tayo kay Cristo. Nakilala na natin ang tamang daan. Wala na tayo sa dating daan, kaya dapat na magpatuloy tayo sa bagong daan. Ito ang bagong buhay na meron tayo kay Cristo. Ito ba ang naglalarawan ng buhay mo ngayon?

Dahil sa iba’t ibang unbiblical views tungkol sa buhay Kristiyano at tungkol sa kahalagahan ng paglagong Kristiyano, mahalagang sagutin sa Ephesians 4:15–16 ang mga sumusunod na tanong:

1. Ano ang mangyayari kung hindi tayo lalago?
2. Ano ang paglagong Kristiyano?
3. Gaano kahalaga si Cristo sa paglagong Kristiyano?
4. Gaano kahalaga ang church sa paglagong Kristiyano?
5. Ano ang layunin natin bilang mga miyembro ng church?
6. Ano ang kailangan nating gawin para sama-sama tayo sa paglago?

Ang mensaheng ito ay nagpapaalala na ang church mismo ay biyaya ng Diyos para sa ating paglago sa gospel. Si Cristo ang source ng lahat ng biyaya—para sa kaligtasan at sa pang-araw-araw na lakas na kailangan natin. Binigay niya ang mga church leaders para i-equip ang mga members, at ang bawat member naman ay tinawag para maglingkod at magtulungan. Kapag lahat ay gumagawa ng bahagi nila, ang resulta ay unity, maturity, at paglago kay Cristo. Pero kung walang growth, madaling matangay ng maling katuruan. Kaya’t ang bawat isa—leaders at members—ay mahalaga sa pagpapalakas ng buong katawan ni Cristo. *Preached by Jared Garcia, of Pines City Baptist Church in Baguio City, during the 39th Anniversary Worship Celebration of Baliwag Bible Christian Church

Merong isang Diyos, merong isang gospel, merong isang church—kaya dapat na nagkakaisa ang church. Hindi tayo ang lumilikha ng pagkakaisang ito; binabantayan natin at pinagyayaman natin ang pagkakaisang ito sa pamamagitan ng pagtataglay ng mga katangiang katulad ni Cristo. Ito ang klase ng pamumuhay na consistent sa gospel na pinaniniwalaan natin. Ito ang mensahe ng Ephesians 4:1-6.

Ano ba talaga ang "Faith"? 🤔 Sa Hebrews 11:1-7, ipinaliwanag ni Ptr. Marlon Santos na ang tunay na pananampalataya ay hindi lang basta pag-asa, kundi isang katiyakan at relational trust na nakaugat sa katapatan ni Cristo! Titingnan natin kung paano ito ipinakita nina Abel, Enoch, at Noe. Pakinggan para malaman kung anong klase ng pananampalataya ang talagang nakalulugod sa Diyos.

Alam mo ba na sobrang seryoso ang babala ng Bible tungkol sa pagtalikod kay Kristo? 😱 Tinalakay rito ni Ptr. Drin Capili kung gaano katindi ang parusang naghihintay sa mga taong sadyang nag-reject (willfully reject) sa ginawa ni Cristo (Hebrews 10:26-31). Kailangang mag-ingat! Pero teka lang—paano kung ikaw ay tunay na Kristiyano? Secure ba talaga ang kaligtasan mo? Alamin kung paano tayo tutulungan ng Diyos na magtiis (mag-persevere) at mamuhay sa pananampalataya (live by faith) sa gitna ng hirap. Huwag na huwag mong itatapon ang kumpiyansang meron ka kay Cristo!

Makikita natin sa Psalm 23 na mabuti talaga ang Diyos sa atin na kanyang mga anak. Mabuti ang Diyos araw-araw, at magpakailanman. Pero dahil madali para sa atin ang makalimot at pagdudahan ang kabutihan ng Diyos, especially sa mga panahong tayo’y lumalakad sa “libis ng lilim ng kamatayan,” paano nga ba natin palaging maaalala ang kabutihan ng Diyos?

Gaano man kahirap ang daan na nilalakaran mo ngayon o lalakaran mo balang araw—anuman ‘yang libis ng lilim ng kamatayan na itinakda ng Diyos na lakaran mo, mao-overcome natin ang anumang takot sa puso natin kung aalalahanin natin at paniniwalaan natin na si Yahweh, ang Panginoong Jesus mismo, ang kasama natin.

Ang Psalm 23 ay awit ni David, na awit ni Cristo at tungkol kay Cristo, at awit din ng bawat Kristiyano na mga tupang ang pastol ay si Cristo. Kaya, lumapit ka kay Cristo, patuloy na magtiwala sa kanya, sundin ang boses niya, at masusumpungan natin ang kapahingahan, kasiyahan, at kalakasang hinahanap natin. Sigurado ‘yan.