คอร์สอานาปานสติ วันที่ 8-12 ธ.ค. 66 ณ วัดบุปผาราม กทม. โดย พระกิตติวิมลเมธี (พระอาจารย์สุชีพ สุธมฺโม) ผู้ช่วยเจ้าอาวาส วัดบุปผารามวรวิหารเอาธรรมะไปเป็นเครื่องดำเนินในการใช้ชีวิตชีวิตจริงถูกอุปาทาน 4 อย่างรัดรึงอยู่1. กามุปาทาน ความรู้สึกชอบ ยินดีพอใจที่เกิดขึ้นในแต่ละครั้งๆ ด้วยอำนาจของอวิชชา เกิดทับในแต่ละอย่าง จนเกิดความยึดถือในแต่ละอย่าง2. ทิฏฐุปาทาน ความเห็นในเรื่องเดียวถูกทับซ้ำๆเป็นความเชื่อ3. สีลัพพตุปาทาน ข้อปฏิบัติที่รู้ตัวว่าต้องทำในกิริยาชีวิต ทับซ้ำๆ จนเกิดการยึดถือ4. อัตตวาทุปาทาน การเรียนรู้ที่เป็นประสบการณ์ของจิต รู้ว่าเป็นตัวเรา ทับซ้ำๆ เป็นของเรา ทับซ้ำๆ แล้วยังมีสภาพธรรมที่เข้าไปรับรู้สถานการณ์ที่ปรากฏที่ยังไม่รู้ว่าเรา ของเรา แต่ไม่มีความรู้อะไรเลย สามารถเป็นเราได้เสมอทั้งหมดนี้ทำงานอยู่ที่นามขันธ์ เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ จนเกิดการเต็มรูปแบบ จนเกิดอุปาทาน การยึดถือ นามอาศัยรูปอยู่ เมื่อยึดถืออย่างนี้ การยึดถือในรูปก็เกิดขึ้น นี่คือทุกข์ การยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ทั้ง 5 เป็นทุกข์ เราปฏิบัติธรรมเพื่อพ้นทุกข์ ต้องถอดถอนอุปาทาน อุปาทานเกิดจากตัณหาในบริบทของสรรพสิ่งความจริงมีแค่ 2 อย่าง1. สมมติสัจจะ จริงในแง่ของสมมติ จริงในกลไกของอุปาทาน2. ปรมัตถสัจจะ เรียนรู้และเข้าใจลงในรูปนามนี้เมื่อใด เมื่อนั้นปริยัติธรรมเกิดขันธ์ 5 เป็นปรมัตถ์ เพราะมีสมมติอยู่ ในระหว่างปรมัตถ์กับสมมติมีเส้นบางๆอยู่ตัณหากับอุปาทานจะหลอกเราให้รู้ การหลงในสมมติ กับการรู้ในปรมัตถ์มีเส้นบางๆ จิตผู้รู้ที่เป็นอิสระอยู่ในกายจึงต้องมีอยู่ตลอด คราใดที่ไม่มีจิตผู้รู้ที่เป็นอิสระ จะหลุดออกไป ขันธ์ 5 ทำงานด้วยอุปาทานสภาพธรรมที่ชื่อว่าแค่รู้เกิดขึ้น ณ ขณะจิตใด อุปาทานหยุด ณ ขณะจิตนั้นความหลงในอายตนะไม่มี ผัสสะก็ไม่เกิดอวิชชาทำงานด้วยความหลงในแต่ละอย่างเพราะหลงในสังขารทำให้เกิดการหลงในวิญญาณ หลงในนามรูป หลงในอายตนะ หลงในผัสสะ หลงในเวทนา หลงในตัณหานี่คือการทำงานของอวิชชา ตัณหา อุปาทานกงล้อของปฏิจจสมุปบาท หมุนอยู่ทุกการทำงานของชีวิตอัตตามาจาการทำงานของอุปาทานขันธ์นามเป็นอาการหรือการทำงานของจิต จิตอาศัยกายจิตเป็นสภาพที่ไม่มีอะไร มีแต่อาการเราจะรู้จักจิตเดิมนี้ จิตเดิมแท้มันไม่มีอยู่จริง เพราะมันว่าง ไม่มีอะไรอยู่ในนั้น เป็นสุญญตะ ผุดผ่อง ที่มีอยู่เพราะอาศัยอาคันตุกะกิเลสทั้งหลายที่จรเข้ามาปภสฺสรมิทํ ภิกฺขเว จิตฺตํ ตญฺจ โข อาคนฺตุเกหิ อุปกฺกิเลเสหิ อุปกฺกิลิฏฺฐนฺติจิตนี้เดิมเป็นประภัสสรแต่เศร้าหมองเพราะอุปกิเลสที่จรเข้ามา แต่มีอวิชชาอยู่ที่จิตประภัสสร เมื่ออายตนะพัฒนา รู้โลก อุปกิเลสก็เข้ามาอาสวักขยญาณของพระพุทธเจ้า คือ การหยั่งรู้ถึงการสิ้นไปของอาสวะ เมื่อสิ้นไปหมดก็ไม่มีอะไรต้องไล่เรียงสภาวะเรื่อยๆจนตัวผู้รู้ที่ป็นอิสระปรากฏ แล้วจึงปล่อยให้รู้ค่อยๆทำงานไปรู้ตรงต่อสิ่งที่ถูกรู้อันเป็นธรรมชาติ เมื่อทำบ่อยๆจนเป็นวสี ชำนาญในการระลึก อาวัชชนโตปัญญาจะค่อยๆปรากฏตามกำลังของความตั้งมั่น

#อานาปานสติ #สติปัฏฐาน #ปฏิบัติธรรม #สมาธิ #สมาธิภาวนา #นั่งสมาธิ #วิปัสสนา #วิปัสสนากรรมฐาน #ปัญญา #ธรรมะในชีวิตประจำวัน #ธรรมะ #พระธรรมเทศนา #พุทธศาสนา #คำสอน