Waarom antivries een ander smaakje moest krijgen

Ik kwam voorbij een filmpje van de American Chemical Society met de vrij vertaalde titel: waarom antivries van je lijstje af mag als bruikbaar dodelijk gif. Je snapt: dat moest ik even kijken. 

Een veel gebruikt bestanddeel van antivries voor in onder andere auto's is ethyleen-glycol: net als ethanol, een alcohol. Op zichzelf bevriest het bij -12, maar in combinatie met water verandert dat. Bij een 50/50 verdeling bevriest het mengsel bijvoorbeeld pas bij -40. Dit komt door de interactie tussen de moleculen van deze twee bestanddelen. Er is te veel actie om te bevriezen (heel kort door de bocht). 

Nou kan ons lichaam alcohol over het algemeen goed afbreken. Daar hebben we twee hele handige enzymen voor. Slik je ethyleen-glycol door, dan gaan diezelfde twee enzymen aan het werk, maar in plaats van dat ze dit stofje afbreken naar iets minder giftigs voor het lichaam - wat wel gebeurt na een paar glazen wijn - maken ze er glycolzuur van. En dat is waar het misgaat. Dit hoopt zich op in je lichaam en knoeit met je pH-waarde. Ook zet het processen in gang waarbij hele nare zuren en ophopingen ontstaan die uiteindelijk zorgen voor orgaanfalen. Weken van pijn, mogelijke dood, wil je niet.  

Nou is ethyleen-glycol zoet van smaak. Helaas betekende dit in het verleden dat veel dieren en kinderen er graag van drinken als ze er toegang tot hebben. Het betekende ook dat het makkelijk te mixen was met een zoet drankje, zonder dat iemand het merkt. Gelukkig hebben producenten van antivries daar inmiddels wat aan gedaan door een erg bitter stofje toe te voegen aan de mix. Is het daardoor ook minder giftig? Nee. Daarom is het goed dat er gelukkig ook gewerkt wordt aan niet-giftige antivries-alternatieven. Maar heb je het in huis staan en heb je kinderen of huisdieren, zet het dan heel heel erg goed achter slot en grendel.  

Lees meer: Time to Strike Antifreeze Off Your List of Usable Poisons. See omnystudio.com/listener for privacy information.