Arratsaldez joan gara Zabar’s dendara ogi bila.

Okinak esan digu 60 zentimotan dituela bagelak; arratsalde partean merkeago egoten dela ogia, eta aprobetxatzeko.

Eskatu diogunean, gure migrari azentuaz jabetu da. Nongoak ginen galdetu digu, eta guk euskal herritarrak erantzun.

—Hara, badakit, zuen hizkuntza da “euskara”.

—Halaxe da —esan diogu.

—Nola dakizu hainbeste?

—Bada, etxean ez genuelako telebistarik —esan digu.

Telebistarik ez, eta liburuak ematen zizkiguten irakurtzeko. Hortik dakit euskararena.

Idatzi ere egiten dut —aitortu digu—, nobela pare bat ditut, baina ez ditut argitara eman.

Eta isilune baten ostean esan du:

—Nobela bat idaztea beti da frakaso bat. Inoiz ez zara geratzen gustura; bukatutzat ematen dituzu, baina bukatu, sekula ere ez.

Okinaren nobelaren ideiarekin geratu naiz bueltaka, eta arrazoia eman ere bai, 60 zentimoko bagela jaten, telebistari begira.