Amerykańscy żołnierze wyjechali z Wietnamu po zakończeniu wojny, zostawiając kraj w zgliszczach, a mieszkańców z niezliczonymi traumami. Pozostawili po sobie również setki tysięcy dzieci urodzonych przez wietnamskie kobiety, dzieci, które dorastały bez ojców, a za to codziennie mierząc się z odrzuceniem, brakiem przynależności i stygmatyzacją. Ich pragnienie, żeby poznać ojca, często naznaczyło całe ich życie i otwierało uniwersalne pytanie o to, czy można uwolnić się od przeszłości i jakie historie rodzice pozostawiają po sobie. Dzisiaj, 50 lat po zakończeniu wojny, dla wielu dzieci z tamtych czasów to wciąż opowieść o mierzeniu się z krzywdą zadaną przez historię.  

O potrzebie poszukiwania tożsamości wśród wietnamskich dzieci z pyłu rozmawiam z Weroniką Mliczewską, reżyserką, antropolożką, producentka, absolwentka uczelni w Anglii, Polsce i USA. Jej interdyscyplinarne wykształcenie oraz doświadczenie podróżnicze pozwalają jej opowiadać uniwersalne historie osadzone w różnych kulturach. Najnowszy film Weroniki, „Dziecko z pyłu” pokazuje historię Sanga, który w poszukiwaniu ojca trafia do USA ale kiedy jednak spotyka swoją nową rodzinę, nic nie jest tym, czego się spodziewał. Film, mimo, że premierę miał niewiele ponad miesiąc temu, już zachwycił jury wielu festiwali: został zakwalifikoway do konkursu Oscarowego, a na właśnie zakończonym Krakowskim Festiwalu Filmowym otrzymał dwie główne nagrody w konkursie polskim i międzynarodowym: Złotego Lajkonika i Złoty Róg.

Mój podcast powstał z potrzeby mówienia o rzeczach ważnych i może istnieć dzięki wsparciu finansowemu słuchaczy. Jeśli więc uważasz tę audycję za wartościową, możesz wesprzeć mnie dowoloną kwotą w serisie Patronite. Więcej szczegółów na ten temat znajdziesz na stronie www.patronite.pl/kamilakielar