De overgang van zomer naar herfst gaat bij mij nooit stilletjes.

Het piept en kraakt altijd een beetje. Alsof mijn lijf nog niet helemaal wil loslaten wat was. Misschien herken je dat ook.

In deze aflevering deel ik hoe ik mezelf de tijd geef om echt te landen. Van Spaanse zomerknallers naar herfstmuziek. Van buiten leven naar keukentafelsessies met kaarsjes aan.

Het zijn kleine rituelen die me helpen om mee te bewegen met wat er verandert.

Maar eigenlijk gaat deze aflevering over iets groters.

Over patronen die ik jarenlang niet wilde zien. En hoe ik na twee jaar eindelijk durf te zeggen: dit is zoals het is.

Soms heeft iets letterlijk meerdere seizoenen nodig om aan te komen.

Ik vertel hoe ik daarmee omga, op mijn eigen tempo. Met horten en stoten, met zachtheid, met vallen en weer opstaan.

En ik deel dit omdat ik geloof dat we dit allemaal kennen: het zoeken naar je eigen manier om in een nieuwe fase te landen.

Dus als jij ook in een kantelpunt zit, groot of klein, zakelijk of privé, weet dan: het mag op jouw manier en volledig in jouw ritme.

Benieuwd wat deze aflevering je mag brengen.