2.22 Μόλις η ψυχή βιώσει τα αναγκαία, ο υλικός κόσμος της δράσης-αντίδρασης διαλύεται για εκείνην. Μένει όμως για τις ψυχές που δεν έχουν ολοκληρωθεί.  

2.23  Ο ένσαρκος κόσμος θα διαλυθεί ολοκληρωτικά, μόνο όταν η Ύλη και η  Πηγή μπορέσουν να συνυπάρχουν στον κόσμο της δράσης-αντίδρασης, ταυτόχρονα. 

2.24 Η άγνοια (avidya) υπάρχει για να ενωθεί η ύλη με την Πηγή μέσα στο πεδίο της ύλης.  

2.25 Αφού ενωθούν, θα χωρίσουν για πάντα αφού η ψευδαίσθηση της ζωής χάνεται , και η ψυχή αφήνει τον υλικό κόσμο και ενώνεται με την Ουράνια Συμπαντική Ψυχή. 

2.26  Το αποτέλεσμα της ένωσης της ύλης με την Πηγή είναι ξεκάθαρη, 

 ανεπηρέαστη και συνεχής διάκριση και γνώση. 

2.27  Η γνώση αυτή φέρνει τις επτά θεϊκές εμπνεύσεις.