Ik ken Joris uit de 90's van de serie: "Ha, die pa!", waarin hij speelde met, jawel, zijn eigen pa: Luc Lutz.

Per ongeluk, kom ik achter in dit gesprek. Joris had het prima naar zijn zin als barrista avant la lettre. Italiaanse koffietjes maken en ondertussen van de mozzarella snoepen.

Hij vertelt met een gemak waar je jaloers op wordt - de anekdotes zie ik zo uit zijn mouw vallen. Hij hoeft niet eens te schudden.

Joris had geen plan, werd acteur en is nu maker van liedjes en voorstellingen. "Voor mij betekent werk een reis door mijn leven, waarom ik bepaalde keuzes heb gemaakt. Ik deel graag mijn ervaringen om anderen te inspireren."

Bij mij is dat gelukt: ik zie zo'n blije, gelukkige man voor me. Dat bewijst voor mij dat je zonder plan een heel fijn leven kan leiden. Dat lucht mij op. Voor mezelf en mijn kinderen. Het kán zonder plan: je eigen weg vinden.