'Nu ik kinderen heb, mag ik niet meer doodgaan’, zegt Douwe Bob. Die woorden hebben extra lading, omdat hij die optie voor zijn vaderschap weleens door z’n gedachtes liet gaan. Samen met Martine bespreekt hij de songtekst van ‘This World Is Our Home’ en langzaam wordt het contrast steeds duidelijker. Van het bierflesje naar het babyflesje en van elke dag een kater naar –letterlijk- dansen in de regen. Maar tegelijk is hij een banger mens nu en zit stoïcisme hem nog vaak in de weg. Een nieuwe Douwe Bob presenteert zich.