آرزو:

 سلامی به پاکی دل های کودکان/ خدمت شما همه همراهان همیشگی برنامه خانواده ما / من آرزو هستم / و به همراه حامد عزیزم در خدمت شما هستیم//

حامد:

 من هم حامد هستم و/ سلام عرض میکنم خدمت شما همه ی عزیزان //

وقتی از بیرون زندگی سیروان و نگاه میکنم به عنوان یه کودک همیشه غبطه میخورم از این همه زیبایی،آرامش، گذشت، شادی /و در لحظه زندگی کردن/ و تمام صفاتی که اگر ما آدم بزرگ ها داشتیم زندگیمون به مراتب از اون چیزی که فکر میکنم هم / قشنگ تر میشد// 

 آرزو:

 یه چالش مجازی بود که پدر مادر ها/ به شوخی به بچه هاشون میگن /که تمام شکلات های هالووینت رو خوردیم/ و از واکنش بچه ها فیلم میگرفتن من هم همین کار را با سیروان انجام دادم/ آخه سیروان خیلی روی خوراکی هاش حساس بود/ و دوست داشتم ببینم واکنشش چیه؟ //

رفتم جلوش گفتم سیروان تمام شکلاتی که جمع کرده بودی و مامانی خورده حالا میخوای چیکار کنیم ؟/

یه خورده ناراحت شد و سریع ناراحتیشو فراموش کرد و گفت / شکلات ها که برنمیگرده لابد گشنه بودی/ اشکال نداره دوباره با هم جمع میکنیم / ولی این سری با هم بخوریم باشه مامانی ؟//

چیزی که خیلی باعث تعجبم شد این بود که توی کوتاه ترین زمان / از اوج ناراحتی سریع برمیگرده به زمان حال /و میتونه خوشحال و آروم باشه بدون هیچ افسوسی/ و انقدر راحت میتونه ببخشه با اینکه اگه شکلاتا رو دستش میگرفت خیلی سخت میشد ازش بگیری //

حامد:

در تمام متون فلسفی و تمام متد های روانشناسی از زندگی کودکان به عنوان مرجع درست

 نحوه ی زندگی نام برده می شه /مثلاً من یک مصاحبه از استاد فقید سینمای ایران عباس کیارستمی دیده بودم که می گفت من همیشه به زندگی کودکان غبطه میخورم / به خاطر اینکه اونها می سازن و خودشون خراب میکنن قبل از اینکه اون چیزی که ساختن خودش خراب بشه/ ولی ما آدم بزرگا همیشه اسیر دلبستگی های دنیا مون هستیم//

آرزو:

وقتی که میریم پارک وسیروان یک کودک دیگه رو میبینه /بدون در نظر گرفتن اینکه اون کودک از چه ملیتیه /یا خانوادش چه شکلیه یا /وسایلی که داره از چه برندیه/ با ذوق میره باهاش بازی میکنه/ درسته توی بازی بعضی وقتا دعواشون میشه یا سر یک اسباب بازی به تفاهم نمیرسن /گریه میکنن/ ممکنه همدیگه رو بزنن / ولی در آخر توی کسری از ثانیه جوری با هم اشتی میکنن/ که انگار نه خانی امده و نه خانی رفته //

حامد:

ماها فقط شکل ظاهریمون شبیه یک آدم بالغه و همیشه سعی می کنیم و اون چیزی که هستیم رو مخفی میکنیم که همون کودک درونمونه/ واینکار ریشه ی اصلی تمام بیماری های روحی و روانی / از جمله افسردگیه

آرزو:

به قول استاد سخن سعدی:

به دل گفتم ای ننگ مردان بمیر

که کودک رود پاک و آلوده پیر

همیشه حتی در ادبیات کهن از کودک به عنوان مظهر پاکی یاد شده/ به نظر من به خاطر اینکه کودک در لحظه زندگی می کنه/ کودک ها می بخشه وبه چیزهای فانی دل نمیبنده /

حامد:

 در کلام می خونیم :/

«هرآینه به شما می‌گویم تا بازگشت نکنید و مثل طفل کوچک نشوید، هرگز داخل ملکوت آسمان نخواهید شد؛ متی ۱۸-۳

خدا میگه تنها زمانی که شما می تونین وارد ملکوت آسمان بشین/ اینه که مثل کودک باشین در غیر ابنصورت /هرگز داخل ملکوت آسمانی نخواهیم شد /

 اگه ما بتونیم صفاتی که یک کودک داره رو در خودمون داشته باشیم واینکه راحت ببخشیم/ قضاوت نکنیم ،به چیزهای فانی دل نبندیم وبه اندازه ارزش هر چیزی از اون لذت ببریم و بدونیم عشق و محبت بی قید و شرط یعنی چی/ اون وقته که ما میتونیم / وارد ملکوت آسمان بشیم//

آرزو:

همینطور که در قسمت اول آیه میگه هر آینه به شما میگویم تا بازگشت نکنید و مثل طفل کوچک نشوید/ یعنی اینکه ما باید به صفات اولیه خودمون برگردیم/ همون صفات پاکی که/ موقع کودکی داشتیم/

 متاسفانه ما به مرور زمان از اون صفات دور شدیم / و با حساب وکتاب هامون /از ان فضای کودکانه ی زیبا فاصله گرفتیم/ /

کلام به ما میگه که بازگشت کنید تا داخل ملکوت آسمان گردید

امیدوارم که بتونیم کودک درونمون رو پیدا کنیم تا دستانش رو در دستان پدر آسمانی قرار بده و به ملکوت آسمان راه پیدا کنه

حامد: آرزو جان ممکنه با یه دعا مارو برکت بدی؟//

آرزو: حتما عزیزم/

خدايا ..

بزرگ شدن کار سختیه!

هر گاه مرا لايق بزرگ شدن دانستی ، به من

دانشی ببخش تا رويای هيچکس را نابود نکنم و

برای قلب تمامی انسان ها ارزش قائل شوم تا

بزرگتر شدنم به انسان‌تر شدنم معنا دهد ...

خدایا حجم دلتنگی هایم وسیع است

و پر و بالم بسته ...

اینگونه بگویم اسیر وابستگی های دنیا شده ام ...

دلم آرامش میخواهد ...//