خطایی فاجعه‌آمیز بود. آن شب بعد از خاتمه‌ی میهمانی، بابی و همسرش با اطمینان از اینكه دخترشان ماتیلدا، شب را پيش دختر ميزبان می‌ماند، به طرف خانه حركت كردند.

اما به‌محض آنكه داخل خانه شدند صدای مشكوكی از اتاق دخترشان شنیدند. بابی آهسته به طرف كشوی كمدش رفت و اسلحه‌اش را برداشت و با احتیاط به سوی اتاق خواب ماتیلدا رفت.

ماتیلدای چهارده ساله كه برای شوخی با پدر و مادرش زودتر به خانه آمده بود، ناگهان از داخل كمد دیواری اتاقش بيرون پريد و جيغ كشيد.

بابی از جا پرید و تیری به زیر گلوی دختر بیچاره شلیك كرد. متاسفانه، ماتیلدا بعد از دوازده ساعت در بیمارستان درگذشت.

ممكن است كه شما بابی را در این تراژدی مقصر بدانيد، كه البته به‌طور كلی تصور اشتباهی هم نیست. اما واقعیت اين است كه مواجه شدن با چنين شرايط و موقعیت‌هایی، فقط خاص بابی بیچاره نیست. شرایطی كه در آن، شخص بدون فكر، دست به عملی هیجانی و شتاب‌زده می‌زند.

ترسی كه بابی را واداشت تا از خانواداش در برابر خطر احتمالی حمايت كند، نوعی ارثیه‌ی عاطفه‌ی به‌جا‌مانده از فرآيند تكامل است.

ترس یکی از اصلی‌ترین ابزارهای ما انسان‌ها، يا تقريبا‌ً هر موجود ديگری برای بقا و دوام آوردن در جهان پرمخاطره است. اين واكنش‌های خود‌به‌خودی و غيرارادی، در سيستم عصبی مغز غريزی همه‌ی ما حك شده‌اند، چون در دوران طولانی و سرنوشت‌ساز ماقبل تاريخ، زندگی يا مرگ انسان را رقم می‌زدند.

براي روشن كردن دليل واكنش آنی و بدون فكر بابی، بايد يك مرور مختصر و كلی بر روی روند تكامل ساختار مغز و وظیفه هر يك از بخش‌های اصلی مغز انسان، داشته باشيم.

از طریق آدرس ایمیل زیر با ما در ارتباط باشید.

[email protected]