🔸 زناشوئی یاقیامت نفس  مقاله ۴۵

آنگونه که در قرآن می خوانیم کانون کفر و ایمان و پاکی و پلیدی و معرفت و حماقت و ... ھمانا دل آدم است . و دل آدمی فقط در واقعۀ عشق زنده میشود و به فعل می آید و لذا ھمه صفات انسان را برون افکنی نموده و آشکار می کند . بی تردید نخستین جهان حاکم بر نفس انسان ھمان امارگی و فسق و ستم است که از دل به مثابۀ درب نفس ، خروج می کند . بنابراین عجب نیست که جھان زناشوئی چیزی جز بروز اشد جهل و جنون و شقاوت کبر و پلیدی نیست . و زن و شوھر متقابلاً ھمچون لباس ھمدیگرند تا در جامعه رسوا نشوند و ھر آنچه که در جامعه رسوا می شود سطحی ترین بخش این برون افکنی کفر میباشد . زناشوئی قلمرو قیامت دنیای نفس است . زن و شوھر ناپاکی های نفس اماره را در ھمدیگر برون افکنی و تخلیه می کنند و بدین لحاظ به مثابه دستمال کاغذی کثافات نفس ھمدیگرند . این استفراغ نفس گاه صبر و تحمل متقابل را به پایان میرساند و رشته زندگی را می گسلد چه پنهان و چه آشکار . و ترجیح میدھند که از ھم فاصله بگیرند و بیش از این شاھد بروز ناپاکی ھا و جنون خود نباشند . در این جدائی ھای رسمی و غیر رسمی ھر کسی در واقع از خودش می گریزد تا شاھد بدتر از اینها نباشد . و این گریزی بس احمقانه است زیرا ھر کسی بالاخره این ناپاکی ھای به فعل آمده نفس خود را در جائی برون افکنی می کند که رسوا می گردد . آدمی اگر صبور و متعهد به زندگی باشد بالاخره این استفراغ به پایان میرسد و نوبت ظهور طبقات پاکتر و زیبای نفس میرسد . حق ماندگار زناشوئی ھمین برون افكنی ھاست و تطهیر نفس .

✓ برگرفته از کتاب دائرةالمعارف عرفانی _ جلد اول _ فصل اول _ فلسفه آدم و حوا

« اثر استاد علی اکبر خانجانی »