Ben çok aşıkmışım eskiden. Duygularım kör derviş gezerken. Şimdi kopuyorum kendimden. Çok olmuş o ayrılalı benden. Haberim yokmuş meğersem. Şimdi evden gitti. Hepsi bir gecede bitti. Biz severdik birbirimizi. İstediğinde yanıma gelir, sevdirir. Çok seversem sinirlenir, giydirirdi. Bazen o yatağıma kıvrılır. Bazen ben onun yanına yatardım. Anlayacağın severdik birbirimizi. Mutluyduk ikimiz.

"Bilmez miyim? Sizin sevginizin birliğini..."

İşte bilmezmişsin tekininkini. Mutsuzmuş öteki. İşte o kedi. Bildiğin benim kedi. Gitmek istiyormuş uzun zamandan beri. Kapının aralığındaki her bakışında. Bir anlam varmış aslında. Üzülme dostum, bilemeyen benmişim. Bir süre o da bilememiş. Başından beri söyleyememiş. Çok hastaymış bu kedi. Ters gidenleri anlamış. Düz olanları anlatmış. Düzeltmek için soramamış. O çukurundan çoktan çıkmış. Yukarıda anca bakabilmiş. Çukurun en sonunda. En kötüsü de bu esasında. Her şey bir anda. Çok aniydi bu bana. Anlayamadım başta. İnanamadım bu çukurda olduğuma. Gözlerim karardı sorularla. Tüm anılar aklımda. Ne diyebilirdim ki ona? Bakışları güzeldi ama. Sormaktan alıkoyamam asla. Yalan mıydı acaba? Biliyor muydu bunları o günün sabahında.

"Öncesinde söylese fark eder miydi?"

Bilemem ederini. Ama ansız bir kederi. Bırakır mı böyle kedi. Susar mı sevdiği gözlere. Unutur mu kendi evini. Ağlayamamalı issiz göklere. Saklamamalı hastalanmış kalbini. Arasa bulamaz mıydı? Bulamadığı o ilacı.

"Peki neydi bu gidişin sebebi?"

Bitmiş şeyin. Var mı ki bir önemi. Tek bildiğim bu çukurun içindeyim. Eskiden sevdiğim bir derinlikte. Yaşamışım yıllarca dibindekilerle. Nerede bulsam atlayacam içine. İhtiyacım var ilgiye. Artık hangi kediden gelirse. "Yeni bir kedi alacaksın herhalde." Bakma aradığıma. Çok ağladım aynada. İhtiyacım var. Sevmeye, sevilmeye. Dostan öte. Kedim gibi bir hisse. Sebebi neyse ne? Daraldım yaşlı gözlere. Razı değilim böyle densiz körlüğe. Bana gerekse bakmalıyım diğerlerine.

"Kedisizlik fazla zormuş senin için. Kedin değil hislermiş senin istediğin. Yeter miydi bu kadar hüzün bu denli birine. Muhtaç mısın hep bir kediye?"

Zaten kedimdi benim sevdiğim. Onun sevgisiydi benim için. Hisler bunun getirisiydi. Alışmışım içine. Yaşamışım içinde. Nefes alamam çukurun tepesinde. İs iniyor en derinine. Nefessiz yaşayamam tepede. İstediğim issiz bir keşke. Sadece hissiz bir neşe.

"İşte muhtaçsın bu kediye. Hep açsın böyle bir ilgiye. Ayıp değil mi kedine?"

Derin bir iste. Ağlamalı mıyım kedime de? Yetmedi mi sence. Hürmet mi etmeliyim kederime? Üzülmeyim mi kendime?

"Ne dedim de sinirlendin böyle."

Herkes tapsın kederime. Ağlıyım ben köşede. Sonra desene. Kime ne? İşte olmuyor öyle. Merak ötemde kavrulsun. Sürekli sorular sorulsun. Tek cevap hamdolsun. Kahrınız hepinize soksun.

"Merak etme kimse demez. Öylesine bir şey. Herkesi boş ver. Anlıyorum haksız olmak kötü bir şey."

Bulamaç gibi bir tümsekte. Nasıl aradın berrak derede. Nerede buldun söylesene? "Ona yardım etmedin bile. Napsaydı kedi de?" Bilseydim. Denemez miydim sence? Düz gösterdiği terslere. Evire çevire gelen kedere. Baksa mıydım şüpheyle? Sonrasında nasıl inanırdım kedime. "Şuan eğlendiğine göre. Başka bir kediyle. Yardım edemezdin ne kedine, ne de kendine." Arzuna yenildiğin bir anda. İstemedin mi birini yatağında. Bırakmadın mı ortada. Ne farkı var bunun senin açlığınla. Bırakmadı mı sanıyorsun yaşlarını yastığında. Bütün herkes iyilikten yanaysa. Niye herkes geziyor ağlaya ağlaya? Lazımsa böyle bir kurmaca. Yarıyorsa benim mutluluğuma. Karışma vicdanıma.