Massimo Cellino, meri de ditas giòvunu, casteddàiu, in su 1992 arrenèscit a bivi su bisu de sa vida sua bessendi presidenti de su Casteddu. At eredau una sotziedadi cun d’unu passau turmentau e unu càrrigu de dèpidus. Cellino àndat a innantis, puntendi in artu e timendi a sa cugurra. Est sa ghia de sa scuadra, chi arrìbat a giogai in Europa: ma su caminu est traballosu. No amàncant is mistérius, in custa storia, cun bandìus chi pròvant a ndi ddu furai e una batalla longa po ndi pesai unu stàdiu nou.