ธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแต่ละหมวดล้วนแล้วแต่มีความสำคัญไม่ต่างกัน บางครั้งขึ้นอยู่กับบริบทช่วงนั้นๆ ที่พระองค์จะทรงเนำมาใช้สอน แต่ก็มีอยู่บทหนึ่งที่พระองค์ให้ความสำคัญมาก ถึงกับให้เรานึกถึงธรรมะหมวดนี้อยู่เนืองๆ นึกถึงอยู่บ่อยๆ ก็คือ อภิณหปัจจเวกขณ (พิจารณาให้ยิ่ง) เพราะธรรมะในเรื่องนี้มุ่งเน้นใจความสำคัญคือความไม่มัวเมา ไม่เพลิดเพลิน และไม่ประมาทในการใช้ชีวิต 

รอยเท้าของสัตว์ทั้งหลาย จะสัตว์สองเท้า สี่เท้า ทั้งหมดรวมอยู่ในรอยเท้าช้าง ฉันใด ธรรมทั้งหลายของพระองค์ที่ได้กล่าวมาแล้ว รวมอยู่ในความไม่ประมาทนี้เอง