Po dwóch dekadach przerwy Pink Floyd wrócił do dawnych metod tworzenia nowego materiału – improwizacji. W 1992 roku David Gilmour, Richard Wright i Nick Mason spotkali się w studio na barce Astoria i rozpoczęli kilkudniowe jam session. Wstępne pomysły rejestrowano na półprofesjonalnym odtwarzaczu i grupowano, przydzielając do jednego z trzech folderów: bluesowego, akustycznego i kosmicznego. Efektem jest album pełen świeżości i rozbudowanych kompozycji.