Jules en de groep gaan eindelijk naar het duinhuis om mevrouw Winters te ontmoeten, maar worden geschokt door graffiti op de voormuur, gespoten door jongeren die door Lio's video's waren geïnspireerd. In plaats van een mysterieus monster ontdekken ze Clara Winters, een eenzame oude dame van vierenzeventig. Clara vertelt over haar verloren tijdscapsules, dozen vol familiefoto's en brieven die ze jaren geleden in de tuin begroef maar door haar afnemende geheugen niet meer kan terugvinden.