Dit zijn de werken van Fee Veraghtert. Ze onderzoekt de pure vormelijke eigenschappen van de schilderkunst, waarbij kleur, vorm, compositie en toeval centraal staan. Ze maakt figuren die op zichzelf staan, volledig abstract en zonder verhaal. Maar toch speelt ze achteraf vaak met de titels van haar werken, alsof ze de abstractie figuratief wil maken. Zo probeert ze een pingpongeffect te creëren tussen de verschillende werken. Verandert dit hoe jij naar het kunstwerk kijkt? Ontstaat er plots een wisselwerking tussen de vormen, de kleuren, de titel en jouw interpretatie?