چندانک خواهی جنگ کن یا گرم کن تهدید را

*

می‌دان که دود گولخن هرگز نیاید بر سما

|

ور خود برآید بر سما کی تیره گردد آسمان

*

کز دود آورد آسمان چندان لطیفی و ضیا

|

خود را مرنجان ای پدر سر را مکوب اندر حجر

*

با نقش گرمابه مکن این جمله چالیش و غزا

|

گر تو کنی بر مه تفو بر روی تو بازآید آن

*

ور دامن او را کشی هم بر تو تنگ آید قبا

|

پیش از تو خامان دگر در جوش این دیگ جهان

*

بس برطپیدند و نشد درمان نبود الا رضا

|

بگرفت دم مار را یک خارپشت اندر دهن

*

سر درکشید و گرد شد مانند گویی آن دغا

|

آن مار ابله خویش را بر خار می‌زد دم به دم

*

سوراخ سوراخ آمد او از خود زدن بر خارها

|

بی صبر بود و بی‌حیل خود را بکشت او از عجل

*

گر صبر کردی یک زمان رستی از او آن بدلقا

|

بر خارپشت هر بلا خود را مزن تو هم هلا

*

ساکن نشین وین ورد خوان جاء القضا ضاق الفضا

|

فرمود رب العالمین با صابرانم همنشین

*

ای همنشین صابران افرغ علینا صبرنا

|

رفتم به وادی دگر باقی تو فرما ای پدر

*

مر صابران را می‌رسان هر دم سلامی نو ز ما