ود امیری را یکی اسپی گزین

*

در گلهٔ سلطان نبودش یک قرین

|

او سواره گشت در موکب به گاه

*

ناگهان دید اسپ را خوارزمشاه

|

چشم شه را فر و رنگ او ربود

*

تا به رجعت چشم شه با اسپ بود

|

بر هر آن عضوش که افکندی نظر

*

هر یکش خوشتر نمودی زان دگر

|

غیر چستی و گشی و روحنت

*

حق برو افکنده بد نادر صفت

|

پس تجسس کرد عقل پادشاه

*

کین چه باشد که زند بر عقل راه

|

چشم من پرست و سیرست و غنی

*

از دو صد خورشید دارد روشنی

|

ای رخ شاهان بر من بیذقی

*

نیم اسپم در رباید بی حقی

|

جادوی کردست جادو آفرین

*

جذبه باشد آن نه خاصیات این

|

فاتحه خواند و بسی لا حول کرد

*

فاتحه‌ش در سینه می‌افزود درد

***

این برنامه‌ای است از رادیو بامداد

تمامی قسمت‌های این مجموعه را می‌توانید در وبسایت رادیو بامداد بشنوید

www.RadioBamdad.com