رفت لقمان سوی داود صفا

*

دید کو می‌کرد ز آهن حلقه‌ها

|

جمله را با همدگر در می‌فکند

*

ز آهن پولاد آن شاه بلند

|

صنعت زراد او کم دیده بود

*

درعجب می‌ماند وسواسش فزود

|

کین چه شاید بود وا پرسم ازو

*

که چه می‌سازی ز حلقه تو بتو

|

باز با خود گفت صبر اولیترست

*

صبر تا مقصود زوتر رهبرست

|

چون نپرسی زودتر کشفت شود

*

مرغ صبر از جمله پران‌تر بود

|

ور بپرسی دیرتر حاصل شود

*

سهل از بی صبریت مشکل شود

|

چونک لقمان تن بزد هم در زمان

*

شد تمام از صنعت داود آن

|

پس زره سازید و در پوشید او

*

پیش لقمان کریم صبرخو

|

گفت این نیکو لباسست ای فتی

*

در مصاف و جنگ دفع زخم را

|

گفت لقمان صبر هم نیکو دمیست

*

که پناه و دافع هر جا غمیست

|

صبر را با حق قرین کرد ای فلان

*

آخر والعصر را آگه بخوان

|

صد هزاران کیمیا حق آفرید

*

کیمیایی همچو صبر آدم ندید

📻 📻 📻

این برنامه‌ای است از رادیو بامداد

تمامی قسمت‌های این مجموعه را می‌توانید در وبسایت رادیو بامداد بشنوید

www.RadioBamdad.com