انسان‌ها ذاتاً می‌خواهند بهترین باشند. انگیزه ما برای رسیدن به یک موقعیت عالی یا ارج‌ومنزلت، موضوعی است که برای بقای هر انسان بسیار اساسی است؛ هنگامی که وضعیت افراد تغییر و ارتقا پیدا می‌کند، مغز مواد شیمیایی مانند دوپامین و سروتونین را که احساس خوبی را در بدن ایجاد می‌کنند ترشح می‌کند و ما را وا می‌دارد تا برای حفظ بیشتر آن حال تلاش کنیم. در واقع، این آب‌نباتی که مغز به بدن جایزه‌ می‌دهد آن‌قدر شیرین است که ما سخت‌تر کار می‌کنیم تا دوباره و دوباره آن را دریافت کنیم؛ اما این حس همیشه وجود ندارد و گاهی به سرعت از میان می‌رود. مطالبی که در شماره ۱۰۲ ماهنامه پیوست چاپ شده، درباره استمرار حس خوشایند بهتر بودن یا از بین رفتن آن است.