Sascha van Tok is 21 jaar en een zeer fanatieke gamer. Ze heeft jarenlang met haar drie zussen en moeder moeten vechten om de controllers van de Nintendo consoles in huis, maar gaandeweg leerde ze rekening houden met de wensen en mogelijkheden van haar zussen. Twee van hen hebben een autistisch spectrum stoornis en door vaak met ze te gamen leerde Sascha waar zij behoefte aan hadden en hoe zij zelf die behoefte kon vervullen. Het gamen leerde ze van haar moeder, is dat nou zo bijzonder? Toch wel, met een ruime minderheid aan vrouwen onder gamers. Sascha is ook illustrator en voor haar werk is ze momenteel bezig met het bouwen van een webshop.
Corona was een regelrechte ramp, niet alleen voor Sascha en haar vriend, maar ook voor haar zussen. Ze merkte dat die heel erg veranderde door het doorlopende gebrek aan contact. Zelf trok ze zich terug in de schijnbaar veilig en sociale omgeving van het gamen. Ze raakte echter zo geobsedeerd dan ze niets anders mee wilde. De buitenwereld was haar te stil, die stilte overviel haar en ze moest een manier vinden om zichzelf te herstellen. Nadat ze de diagnose ADHD kreeg is het met professionele hulp gelukt om weer normaal om te gaan met gamen en ook te genieten van de stilte op straat.
Sascha heeft zich als meisje in een door jongens gedomineerde omgeving ook met moeite stand gehouden. Het deed haar veel pijn als jongens het team of de voice-chat verlieten, zodra ze hoorden dat er een meisje in het team zat. Elke keer weer moest ze zich inhouden en had ze het gevoel dat ze niet kon zijn wie ze echt wilde zijn. Dat begon al op school. De jongens vonden haar als gamer niet goed of serieus genoeg, de meisjes vonden haar veel te veel een nerd.
Sascha leert ons veel over hoe meisjes die graag gamen opgroeien en ze waarschuwt de jongens, er moet een verandering komen. Deze is onder veel serieuze gamers, die op hogere niveaus spelen als gaande, maar juist de casual gamers, nemen hun toxische gedrag mee uit de echte wereld en als een virus blijven de spelers elkaar aansteken. Dit moet stoppen.
View all episodes
By Ga Toch GamenSascha van Tok is 21 jaar en een zeer fanatieke gamer. Ze heeft jarenlang met haar drie zussen en moeder moeten vechten om de controllers van de Nintendo consoles in huis, maar gaandeweg leerde ze rekening houden met de wensen en mogelijkheden van haar zussen. Twee van hen hebben een autistisch spectrum stoornis en door vaak met ze te gamen leerde Sascha waar zij behoefte aan hadden en hoe zij zelf die behoefte kon vervullen. Het gamen leerde ze van haar moeder, is dat nou zo bijzonder? Toch wel, met een ruime minderheid aan vrouwen onder gamers. Sascha is ook illustrator en voor haar werk is ze momenteel bezig met het bouwen van een webshop.
Corona was een regelrechte ramp, niet alleen voor Sascha en haar vriend, maar ook voor haar zussen. Ze merkte dat die heel erg veranderde door het doorlopende gebrek aan contact. Zelf trok ze zich terug in de schijnbaar veilig en sociale omgeving van het gamen. Ze raakte echter zo geobsedeerd dan ze niets anders mee wilde. De buitenwereld was haar te stil, die stilte overviel haar en ze moest een manier vinden om zichzelf te herstellen. Nadat ze de diagnose ADHD kreeg is het met professionele hulp gelukt om weer normaal om te gaan met gamen en ook te genieten van de stilte op straat.
Sascha heeft zich als meisje in een door jongens gedomineerde omgeving ook met moeite stand gehouden. Het deed haar veel pijn als jongens het team of de voice-chat verlieten, zodra ze hoorden dat er een meisje in het team zat. Elke keer weer moest ze zich inhouden en had ze het gevoel dat ze niet kon zijn wie ze echt wilde zijn. Dat begon al op school. De jongens vonden haar als gamer niet goed of serieus genoeg, de meisjes vonden haar veel te veel een nerd.
Sascha leert ons veel over hoe meisjes die graag gamen opgroeien en ze waarschuwt de jongens, er moet een verandering komen. Deze is onder veel serieuze gamers, die op hogere niveaus spelen als gaande, maar juist de casual gamers, nemen hun toxische gedrag mee uit de echte wereld en als een virus blijven de spelers elkaar aansteken. Dit moet stoppen.