Sign up to save your podcasts
Or
Share Aflevering 7: docent Raúl Martinez Orozco van de Hogeschool Rotterdam vertelt wat ludieke activiteiten zoals gaming voor het onderwijs betekenen
Share to email
Share to Facebook
Share to X
Share to email
Share to Facebook
Share to X
Or
Aflevering 7: docent Raúl Martinez Orozco van de Hogeschool Rotterdam vertelt wat ludieke activiteiten zoals gaming voor het onderwijs betekenen
Bestel alvast mijn boek: Ga toch gamen en ontvang begin juli 2025 een gesigneerd exemplaar.
Raúl Martinez Orozco werkt als docent op de Hogeschool Rotterdam bij de studie CMD, Communicatie en Multimedia Design. Hij heeft een duidelijk beeld van het belang van gamen, of zoals hij dat zegt ludieke activiteiten, in het leerproces van student en leerlingen. Daan en Nils spreken met hem over alle verschillende facetten en ontdekken een nieuw gebied tijdens hun game-reis. Nils en Raúl maken een uitstapje via hun memory lane naar de tijd van de Commodore 64. Een computer waarop je kon programmeren, maar die vooral in huis was om spelletjes op te spelen. Het sociale aspect van gamen op de Commodore 64 was heel groot, vriendjes en vriendinnetjes kwamen bij elkaar over de vloer om samen te spelen en kopieerden de spelletjes van elkaar. Tot slot staan Daan, Nils en Raúl stil bij contact en communicatie. Hij lijkt nu alsof niemand meer contact met elkaar wil, echt contact. Iedereen zit in zijn mobiel, maar is dat echt zo? En is dat erg? Of is dat alleen een weergave van de werkelijkheid vanuit ons eigen referentiekader?
View all episodes
By Ga Toch GamenBestel alvast mijn boek: Ga toch gamen en ontvang begin juli 2025 een gesigneerd exemplaar.
Raúl Martinez Orozco werkt als docent op de Hogeschool Rotterdam bij de studie CMD, Communicatie en Multimedia Design. Hij heeft een duidelijk beeld van het belang van gamen, of zoals hij dat zegt ludieke activiteiten, in het leerproces van student en leerlingen. Daan en Nils spreken met hem over alle verschillende facetten en ontdekken een nieuw gebied tijdens hun game-reis. Nils en Raúl maken een uitstapje via hun memory lane naar de tijd van de Commodore 64. Een computer waarop je kon programmeren, maar die vooral in huis was om spelletjes op te spelen. Het sociale aspect van gamen op de Commodore 64 was heel groot, vriendjes en vriendinnetjes kwamen bij elkaar over de vloer om samen te spelen en kopieerden de spelletjes van elkaar. Tot slot staan Daan, Nils en Raúl stil bij contact en communicatie. Hij lijkt nu alsof niemand meer contact met elkaar wil, echt contact. Iedereen zit in zijn mobiel, maar is dat echt zo? En is dat erg? Of is dat alleen een weergave van de werkelijkheid vanuit ons eigen referentiekader?