ทีมนักศึกษาภาควิชาวิศวกรรมเครื่องกล มหาวิทยาลัยแห่งชาติไต้หวัน (NTU) เสนอแนวคิด "วอลซ์ของเหลว" ซึ่งเป็นการทดลองเกี่ยวกับการควบคุมของเหลวในสภาพไร้น้ำหนัก โดยใช้วงแหวนสปริงที่สามารถขยายและบิดตัวได้ เพื่อให้ของเหลวเคลื่อนที่ตามโครงสร้างอย่างเป็นธรรมชาติ ผลงานนี้ได้รับการคัดเลือกจากองค์การสำรวจอวกาศญี่ปุ่น (Japan Aerospace Exploration Agency; JAXA) ให้เป็นหนึ่งในโครงการที่มีศักยภาพสูงสุด และจะถูกนำไปทดลองโดยนักบินอวกาศในอนาคต

   รศ. เจียงหย่าอวี้ (蔣雅郁) ภาควิชาวิศวกรรมเครื่องกล มหาวิทยาลัยแห่งชาติไต้หวัน เป็นผู้นำทีมนักศึกษาปริญญาโท เสนอแนวคิด "วอลซ์ของเหลว: พลศาสตร์ของไหลสังเกตการณ์เต้นระบำของวงแหวนสปริง” ร่วมแข่งขันนำเสนอแนวคิดการทดลองในภาวะไร้น้ำหนักสำหรับสถานีอวกาศนานาชาติปี 2025 ซึ่งพวกเขาสามารถคว้ารางวัลชนะเลิศอันดับหนึ่ง และได้รับสิทธิ์ส่งผลงานไปยัง JAXA เพื่อพิจารณาคัดเลือกขั้นสุดท้าย ในบรรดาผลงานกว่า 500 โครงการจาก 9 ประเทศ ผลงานของพวกเขาได้รับการคัดเลือกให้เป็น 1 ใน 11 โครงการที่มีศักยภาพสูงสุด และคาดว่าจะถูกนำไปทดสอบในอวกาศช่วงปลายปีนี้หรือต้นปีหน้า

   รศ. เจียงกล่าวว่า การแข่งขันนี้จัดขึ้นโดยมหาวิทยาลัยเฉิงกงภายใต้การมอบหมายของศูนย์อวกาศแห่งชาติไต้หวัน เพื่อส่งเสริมให้นักศึกษาได้ศึกษาปรากฏการณ์ต่างๆ ในสภาพไร้น้ำหนัก โดยปีนี้มีผลงานจากทั่วไต้หวัน 67 โครงการ ทีมของเธอรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รับอันดับหนึ่งของไต้หวัน และได้รับคำชมจากนักบินอวกาศที่เข้าร่วมการตัดสิน

   เฉินเหวินชิ่ง (陳文慶) สมาชิกทีมอธิบายว่า บนโลกมี 3 สิ่งที่ควบคุมได้ยาก ได้แก่ เวลา, แมว และ ของเหลว เทคนิคการควบคุมของเหลวบนโลกอาจใช้ไม่ได้ผลในอวกาศ ดังนั้นทีมจึงทดลองใช้วงแหวนสปริงและถุงน้ำเพื่อทดสอบแนวคิดนี้ โดยเทของเหลวลงในวงแหวนสปริงในสภาพไร้น้ำหนัก เพื่อศึกษาว่าจะเกิดแรงที่มองไม่เห็นจากแรงตึงผิวสอดคล้องกับกฎแรงดันลาพลาซ (Laplace pressure) หรือไม่ ซึ่งอาจช่วยให้สามารถควบคุมของเหลวให้อยู่ภายในวงแหวนของสปริงได้อย่างเสถียร

   ทีมวิจัยค้นพบว่า ในวงสปริงขนาดเล็ก ของเหลวสามารถถูกกักเก็บอยู่ในโครงสร้างขดเกลียวของวงแหวนสปริงได้ภายใต้แรงตึงผิว แต่ในวงสปริงระดับที่ใหญ่ขึ้น แรงโน้มถ่วงจะทำให้ของเหลวไหลออกมา อย่างไรก็ตาม การทดลองในสภาวะไร้น้ำหนักของสถานีอวกาศจะช่วยให้ทีมสามารถตรวจสอบพฤติกรรมของเหลวขณะที่วงแหวนสปริงขยาย, บิด หรือโค้งงอ ซึ่งของเหลวจะสามารถไหลไปตามโครงสร้างได้อย่างราบรื่น ราวกับนักเต้นรำที่เคลื่อนไหวไปพร้อมกับนักบินอวกาศ

   เทคนิคการควบคุมของไหลนี้จะมีประโยชน์อย่างมากในอนาคต โดยสามารถนำไปประยุกต์ใช้ในอุตสาหกรรมเซมิคอนดักเตอร์, การผลิตยา หรือแม้แต่โครงการตั้งถิ่นฐานในอวกาศ