อันดับแรกเพื่อตัวเราก่อน - นำนั่งสมาธิเบื้องต้น โดย หลวงพ่อธัมมชโย วัดพระธรรมกาย. เพียรให้มั่นเถิดไซร้ สายกลาง

ลูกน่ะมาถูกทาง แน่แท้

แม้ดึกจวบฟ้าสาง ก็สู้

ทำดั่งนี้ดีแล้ อย่าได้สงสัย

ตะวันธรรม

ตั้งใจหลับตาเจริญสมาธิภาวนากันนะ หลับตาเบาๆ พอ

สบายๆ ผ่อนคลายทุกส่วนของร่างกายของเรา ตั้งแต่ใบหน้า

ศีรษะ ทั้งเนื้อทั้งตัวกระทั่งถึงปลายนิ้วมือนิ้วเท้า ให้ผ่อนคลาย

ให้หมด อย่าให้มีส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายเราเกร็ง ตึง หรือ

เครียด แล้วก็รวมใจไปหยุดนิ่งๆ นุ่มๆ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่

๗ ซึ่งอยู่ในกลางท้อง ในระดับที่เหนือจากสะดือขึ้นมา ๒ นิ้วมือ

ให้หยุดใจนิ่งๆ นุ่มๆ เบาๆ สบายๆ แล้วก็นึกถึงบริกรรม

นิมิต เป็นเครื่องผูกใจเรา ไม่ให้ซัดส่ายไปที่อื่น แล้วก็นึกถึง

พุทธปฏิมากร พระแก้วขาวใสบริสุทธิ์ประดุจเพชรที่เจียระไน

แล้วแทนพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเอาไว้ในกลางกาย หรือใครคุ้น

กับนึกถึงดวงใสๆ หรือพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ อยู่ที่กลาง

กายก็ได้ หรือจะไม่นึกอะไรเลย อยากเอาใจหยุดนิ่งเฉยๆ ที่

ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ อย่างเดียวก็ได้

คือจะนึกเป็นภาพ หรือไม่นึกเป็นภาพก็ได้ วัตถุประสงค์

เพื่อต้องการให้ใจมาหยุดอยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ตรงนี้

เพราะตรงนี้เป็นจุดเริ่มต้นที่จะไปสู่อายตนนิพพาน เป็นทางหลุด

ทางพ้นจากกิเลสอาสวะ ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระอรหันต์ทั้ง

หลายได้เริ่มต้นที่ตรงนี้ เป็นสถานที่เดียวที่ปลอดภัยจากภัยใน

อบาย ภัยในวัฏฏะ ภัยแห่งความทุกข์ทรมานของชีวิต และเป็น

ที่เดียวที่เป็นแหล่งกำเนิดแห่งความสุขที่แท้จริงที่เราแสวงหา

และเป็นที่ที่เราควรเอาใจมาผูกพันไว้ที่ตรงนี้

เมื่อเราไม่อาจหลีกเลี่ยงการผูกพัน หรือเครื่องพันธนาการ

ของชีวิตได้ เราก็ต้องผูกพันอย่างบัณฑิตนักปราชญ์ คือมีความ

รอบรู้ว่า ควรผูกพันกับสิ่งใด ที่จะทำให้ดับทุกข์และเข้าถึงความ

สุขที่แท้จริงของชีวิตได้

ตลอดชีวิตที่ผ่านมา เราได้ผูกพันกับสิ่งภายนอกตัว จะ

เป็นคน สัตว์ สิ่งของ ตำแหน่งหน้าที่การงาน ทรัพย์สินเงินทอง

แม้แต่สถานที่ท่องเที่ยวทั้งภายในและต่างประเทศ เราก็เคย

ผูกพันกันมาแล้ว และเราก็พบว่าสิ่งเหล่านั้นก็ยังไม่ทำให้เราเกิด

ความพึงพอใจอันสูงสุด เพราะไม่ช้าเราก็เบื่อ และแม้เบื่อก็ไม่รู้

จะทำอย่างไรที่จะให้หลุดออกจากตรงนั้นได้ ก็ต้องทนอยู่แบบ

แกนๆ กันไปอย่างนั้น เพราะฉะนั้นในกาลเวลาที่ผ่านมา เรา

ได้เคยผูกพันกันมาแล้ว และพอถึงวันนี้เราก็รู้แล้วว่า มันก็งั้นๆ

แหละ ไม่เกิดประโยชน์อันใด ตรงกันข้ามหากเราผูกพันกับ

ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ตรงนี้จะให้ความพึงพอใจอย่างสูงสุด

กับเรา อย่างที่ไม่มีสิ่งใดจะให้ได้

จากประสบการณ์ของผู้ที่หยุดใจได้ที่ศูนย์กลางกายฐาน

ที่ ๗ ทุกเพศ ทุกวัย ทุกเชื้อชาติ ศาสนา และเผ่าพันธุ์ ต่างก็

ไม่เคยรู้จักและไม่เคยเจอกันเลย แต่เมื่อใจหยุดนิ่งอยู่ภายใน

แล้วประสบการณ์ภายในสากลก็เกิดขึ้น ถ้อยคำสากลก็เกิดขึ้น

เหมือนก๊อปปี้ลอกเลียนแบบกันมา ทั้งๆ ที่ไม่เคยเจอะเจอ

กันมาก่อน ไม่เคยรู้เรื่องรู้ราวกันมาก่อน

นี่เป็นเครื่องยืนยันว่า เราก็สามารถที่จะมีประสบการณ์

สากลตรงนี้ได้ แล้วก็ยืนยันว่าสิ่งนี้มีจริง แล้วก็ดีจริง ควรที่เรา

จะให้โอกาสตัวเองมาทำใจหยุดใจนิ่งที่ตรงนี้ เพราะฉะนั้นเมื่อ

เรารู้ว่าสิ่งนี้คือ สิ่งที่ควรแสวงหา เราก็มาแสวงหาให้ถูกที่ใช้วัน

เวลาที่เหลืออยู่อย่างจำกัดนี้ เพื่อการนี้ให้มากๆ สม่ำเสมอ

ควบคู่ไปกับภารกิจในชีวิตประจำวัน ให้สองอย่างนี้ดำเนินไป

ด้วยกัน โดยเกื้อกูลซึ่งกันและกัน

ถ้าเราฝึกใจให้หยุดนิ่ง ได้เข้าถึงแหล่งแห่งความโล่ง โปร่ง

เบา สบาย มีความสุข เห็นแสงสว่าง ดวงธรรม กายภายใน หรือ

องค์พระแล้ว ความสุขที่เป็นพื้นฐานของใจที่ติดเรามา เหมือน

เราเอาตัวจุ่มลงไปในน้ำ น้ำก็ติดกายเรามาก็ยังความชุ่มชื่นให้

กายใจเราเกิดขึ้นได้ เมื่อใจมีพื้นฐานแห่งความสุขนี้ เราจะคิด

จะพูดหรือจะทำธุรกิจการงานอันใดก็ราบรื่น ไม่มีอะไรมาเป็น

อุปสรรคของชีวิต แม้ยังไม่สมหวังทันที แต่ความรู้สึกว่าผิด

หวังมันไม่มี เพราะเราไม่ได้คาดหวังอะไร ก็ดำเนินชีวิตไปบน

พื้นฐานใจที่มีความสุขเป็นปกติ ดวงปัญญาก็จะเกิดขึ้นมาพอ

เหมาะกับปัญหาที่มี แล้วก็ค่อยๆ แก้ไขกันไป คลี่คลายกันไป

เราก็จะดำรงชีวิตอยู่ในโลกนี้ด้วยความผาสุก

อีกทั้งจะเป็นต้นบุญต้นแบบที่ดีสำหรับเพื่อนมนุษย์ ที่

เกิดมาแสวงหาเช่นเดียวกับเรา เราจะยังประโยชน์ตนและ

ประโยชน์ผู้อื่นให้เกิดขึ้นได้ ในการพบปะกับเพื่อนมนุษย์ใน

แต่ละครั้ง สิ่งที่ควรคิด ควรพูดและควรกระทำก็จะบังเกิดขึ้น

และเมื่อมีการขยายจากเราไปสู่เพื่อนมนุษย์แล้วก็ขยายกันต่อๆ

กันไป สิ่งดีๆ ก็จะเกิดขึ้นกับโลกใบนี้ เมื่อสันติสุขภายในของ

แต่ละคนขยายมาเป็นสันติภาพภายนอก

เพราะฉะนั้น สิ่งที่ลูกทุกคนได้ให้โอกาสตัวเองปฏิบัติธรรม

ฝึกฝนใจให้หยุดนิ่งทุกวันจันทร์ถึงเสาร์ วันอาทิตย์มารวมก