Umsjónarmaður Arnar Eggert, Arnar Eggert sjálfur, uppgötvaði sér til mikillar hrellingar að honum hafði láðst að spila kántrírokksgoðsögnina Gram Parsons í þætti sínum. Bætti hann snarlega úr því. En til að standa við eðli og eigindir þáttarins, sem er ekkert tónlistarlegt óviðkomandi, var og að finna tónverk sem keyrði út að brún hins ásættanlega auk ljúfra fönkmelódía sem senda jafnvel stífustu Norðurlandabúa beinustu leið út á dansgólfið.

Það var nú svo að umsjónarmaður, Arnar Eggert, fór ásamt vösku teymi sínu til eyjanna átján eða Færeyja fyrir stuttu. Nam hann þar nýjustu strauma og stefnur í tónlistarlífi þessarar frændþjóðar vorrar. Stúlkur eiga þar góða spretti, og er umgjörðin í senn blíð og melankólísk. Einnig voru leiknar eldri hetjur, svona upp á samhengið, og áttu Frændur, Hanus og Enekk þar innslög.