Ons mams heeft bloemen gestuurd om mij proficiat te wensen, was mijn allereerste gedachte. Het was exact het soort boeket dat jij zou gestuurd hebben, mammie. De teleurstelling was groot bij het besef dat jij me uit het hiernamaals geen boeket had gestuurd. Wat overigens geen afbreuk doet aan de boodschap die de effectieve afzender me wilde sturen. De nanoseconde-gedachte-aan-jou was ook in een flits voorbij.
Over Brieven aan mijn mama.
Mijn mama sterft op 16 december 2019 en mijn onwaarschijnlijke zoektocht naar een leven zonder haar vangt aan. Een week later postte ik mijn eerste brief aan haar op Facebook en een tsunami van berichten met mensen die voelden wat ik voelde overspoelde mijn mailbox. Drie jaar later maak ik van de brieven een podcast over het jaar van de eerste keren zonder haar.
Afgelopen weekend is de allereerste officiële opleiding van de Rebel Ceremonies Academy gestart.
Rond 13u, we wilden juist terug beginnen, brengen ze een groot boeket zonnebloemen.
“Ons mams heeft bloemen gestuurd om mij proficiat te wensen.”, was mijn allereerste gedachte. Het was exact het soort boeket dat jij zou gestuurd hebben, mammie. De teleurstelling was groot bij het besef dat jij me uit het hiernamaals geen boeket had gestuurd. Wat overigens geen afbreuk doet aan de boodschap die de effectieve afzender me wilde sturen. De nanoseconde-gedachte-aan-jou was ook in een flits voorbij.
Afgelopen weken heb ik té hard gewerkt.
Als in … weinig slapen, lange uren achter de computer, 101 problemen oplossen, samen met Else de school online klaarzetten, samen met Heidi alle administratie opvolgen, gesprekken met toekomstige studenten, focus al op januari zetten, vele vragen die door mijn hoofd gaan, te veel dingen die tegelijkertijd gebeurden. Ik had geen tijd om aan jou te denken.
Toen kwamen die bloemen. Weg was mijn concentratie, mijn focus, mijn flow. Het heeft ongeveer 2 lange uren geduurd eer ik terug in het leslokaal was. Mentaal dan. Fysiek was ik er en gaf ik mijn lesdag. Mentaal was ik weg. Ik ben nog steeds weg.
Kwam er nog bij: Luiz verandert van school.
Hij gaat van techniek naar audiovisuele kunsten. Het artistieke van zijn mama zit er meer in dan we hadden kunnen vermoeden. Zoals ikzelf, en jij ook, maar al te goed weet.
Je houdt het niet tegen. Bloed kruipt waar het niet gaan kan. Passie is niet tegen te houden. Maar ik heb zo dikwijls gedacht aan jou. Ik zou je gevraagd hebben om eens te polsen. Wat zit er achter zijn beslissing? Waar wringt het schoentje? Want hij heeft ook het gesloten karakter van zijn mama en we spreken niet altijd dezelfde taal.
We zitten nu eenmaal met ons hoofd niet altijd in deze wereld en die van elkaar.
Gelukkig hebben we Edward.
Eigenlijk had ik opnieuw geen zin om te schrijven. Vorige week was ik het vergeten, deze week heb ik geen zin. Er gebeurt zoveel in mij en rond mij dat ik al mijn energie nodig heb voor mezelf. Niet voor jou.
Ik heb nu een keuze. Het voelt vreemd dat ik die keuze heb.
Een paar maanden, misschien zelfs een paar weken geleden was dat niet. Jij was gewoon alom aanwezig. Nu voel ik die keuze.
Heb ik ze omdat er veel andere dingen gaande zijn of is er terug ruimte voor andere dingen omdat ik kan kiezen om niet aan jou te denken?
Voor mijn hoofd, zijn die twee vragen al genoeg om dagen mee bezig te zijn. Ik wou dat ik mijn hoofd kon afzetten. Af en toe eens vervangen met een leeg hoofd/leeghoofd? Of eentje dat mediteert. Helaas. Ik ben gezegend en gevangen met een hoofd dat altijd in beweging is. Iemand vroeg me onlangs waarom ik zo graag alleen ben. Daarom dus. Wanneer ik alleen ben, dan is er geen afleiding. Dan heb ik alle ruimte om te denken, te creëren, bezig zijn met dingen ontwikkelen, zien en voelen, schrijven.
Wanneer ik alleen ben, zijn er geen bloemen die me 3 dagen van de wijs brengen.
Ben je fan of ken je iemand die geholpen is met mijn verhaal? Deel dan de link van deze podcast. Ik vind het nog altijd fijn om anderen hun verhaal te horen dus wil je graag dat van jou delen? Dan mag je me altijd mailen [email protected]
