ที่มาของบทเพลงนี้เป็นคำที่หลวงพ่ออำนาจใช้บริกรรมก่อนเริ่มภาวนา เพื่อให้มีมุมมองที่ถูกต้องในการเห็นความจริงของขันธ์๕ โดยเฉพาะเรื่องของเวทนา ซึ่งสรรพชีวิตล้วนเกิดมาครั้งแล้วครั้งเล่าก็เพื่ออยากได้สุข และพ้นไปจากทุกข์ โดยไม่เข้าใจว่าแท้จริงแล้วไม่มีตัวตนใครเป็นผู้ได้รับสุข-ทุกขเวทนานั้น แต่เกิดจากผัสสะ๖ (รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสกาย ธรรมารมณ์) ด้วยความไม่รู้ในกระบวนการเหตุปัจจัยนี้เองจึงผลักดันให้จิตก่อทุกข์ซ้ำเติม ปกปิดสันติภาพเดิมภายในที่มีอยู่แล้วในจิตทุกดวง ที่มีความเสมอภาคและไม่เคยสูญหายไปไหน...

--- 

ในอดีต... เราเป็นใคร

ในอนาคต... เราจะไปเป็นใคร

ปัจจุบัน... เราเป็นใคร

หากเข้าใจ จบเรื่อง ต้องทุกข์ใจ

ในอดีต... ทุกข์มาจากใครทำ

ในอนาคต... ใครจะทำให้เราทุกข์

ปัจจุบัน... เวทนา เป็นของใคร

หากเข้าใจ ดับเย็น เป็นนิพพาน

หากทำได้ ไม่เผลอเพลิน เห็นนิพพาน

---