ที่บริกรรมว่าดังนี้ก็เพื่อจะประคองใจเราให้หยุดสัมมาอะระหัง สัมมาอะระหัง ๆ ๆ ๆ พอถูกส่วนเข้าใจก็หยุดอยู่กลางดวงนั้น มืดก็อยู่ตรงนั้น ว่างก็อยู่ตรงนั้น ไม่ต้องถอยไปถอยมา นิ่งอยู่ตรงนั้นแหละ พอนิ่งถูกส่วนเข้าเท่านั้นมืดหนักเข้าก็เห็นดวงใสสว่างก็เห็นดวงใสใจก็อยู่กลางดวงใจ

ถ้าว่ามันไม่นิ่งไม่หยุด มันสัดส่ายไปบริกรรมฟอร์มไว้สัมมาอะระหัง สัมมาอะระหัง ๆ ๆ ๆ ๆ พอถูกส่วนเข้า หยุด หยุดแล้วไม่ต้องบริกรรม เพ่งเฉยหยุดแล้วไม่ต้องบริกรรม เพ่งเฉย ดูนิ่ง ถ้าว่าขยับเคลื่อน หรือขยับไปเสียเสื่อมไปเสียบริกรรมฟอร์มไว้สัมมาอะระหัง ๆ ๆ ๆ ๆ ไว้

จนกระทั่งหยุดนิ่ง พอหยุดนิ่งไม่ต้องบริกรรมเพ่งเฉย วางอารมณ์เฉย ให้หยุดอยู่นั่นแหละ หยุดเท่านั้นแหละอย่าไปนึกถึงมืด ว่างนะ หยุดอยู่นั่นแหละ

หยุดนั่นแหละเป็นตัวสำเร็จ ที่บอกแล้วสมณะหยุดสมณะหยุด พระองค์ให้นัยไว้ว่าสมณะหยุดแล้วท่านไม่หยุด นี่หยุดนี่แหละเพียงตรงนี้ ให้มันได้ตรงนี้ซะก่อน อื่นไม่ต้องไปพูดมากนักใหญ่โตมโหฬาร พูดหยุดนี่ให้ มันตกลงกันก่อน