ฌานกีฬา - นำนั่งสมาธิเบื้องต้น โดย หลวงพ่อธัมมชโย วัดพระธรรมกาย. คุณพุทธเจ้าครอบฟ้า จักรวาล

ใดเล่าจักเปรียบปาน เทียบได้

แนะทางสู่นฤพาน บรมสุข

ตรึกเอกายนมรรคไว้ แน่แท้เกษมศานต์

ตะวันธรรม

ตั้งใจหลับตาเจริญสมาธิภาวนากันนะ หลับตาเบาๆ พอ

สบายๆ ทำใจให้เบิกบาน แช่มชื่น ให้สะอาด บริสุทธิ์ ผ่องใส

หยุดใจไปที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ในกลางท้องของเรา เหนือ

สะดือขึ้นมา ๒ นิ้วมือ หยุดใจนิ่งๆ นุ่มๆ ละมุนละไม อย่าง

สบายๆ

ตรึกนึกถึงดวงใส หยุดอยู่ในกลางดวงใสๆ หรือตรึกนึกถึง

พระแก้วใสๆ หยุดอยู่ในกลางองค์พระใสๆ อย่างใดอย่างหนึ่ง

ในสองอย่างใจของเราจะได้กลับมาสู่ที่ตั้งดั้งเดิม ให้หยุดนิ่งๆ

เบาๆ สบายๆ ฝึกให้ติดเป็นนิสัย ให้มีความคุ้นกับศูนย์กลาง

กาย ซึ่งเป็นที่สิงสถิตของพระรัตนตรัย พุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ

แล้วก็สังฆรัตนะ อยู่ภายในตัวของเรา

พุทธรัตนะ คือ พระธรรมกายใสๆ

ธรรมรัตนะ เป็นดวงธรรมใสๆ กลมรอบตัวอยู่

ในกลางพุทธรัตนะ

สังฆรัตนะ เป็นพระธรรมกายที่ละเอียดลงไปอีก

ระดับหนึ่งอยู่ในกลางธรรมรัตนะ

สามอย่างนี้ เป็นที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริงของพวกเรา สิ่งอื่น

ไม่ใช่ เรามาเกิดในแต่ละภพชาติก็เพื่อวัตถุประสงค์นี้ ต้องเข้า

ถึงพระรัตนตรัยให้ได้ พระรัตนตรัยจะได้เป็นเกราะกำบังภัย

ให้เราได้ เพราะชีวิตในสังสารวัฏ ไม่ว่าจะเกิดเป็นอะไรล้วนมี

ทุกข์มีภัยทั้งสิ้น เพราะฉะนั้นเราก็ต้องมีที่พึ่งของเรา ต้องหาที่

พึ่ง ต้องรู้จักที่พึ่งที่แท้จริงว่ามีเพียงเท่านี้ นอกนั้นไม่ใช่

พระรัตนตรัยเป็นแหล่งแห่งบุญ แหล่งแห่งความบริสุทธิ์

แหล่งแห่งความรู้แจ้งที่แท้จริง และแหล่งแห่งอานุภาพอันไม่มี

ประมาณ เพราะฉะนั้นเราอย่าไปแสวงหาสิ่งอื่นเป็นที่พึ่งเลย

ให้มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ภัยต่างๆ เกิดขึ้นกับเราได้ตลอด

เวลา ช่วงไหนบุญเราหย่อน ภัยมันก็เยอะ ถ้าบุญเราเยอะ

ภัยมันก็หย่อน นี่เป็นหลักวิชชาของชีวิต การมีพระรัตนตรัย

เป็นที่พึ่งจะทำให้เรารู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย หนักก็เป็นเบา

เบาก็หาย ถ้าตายก็ไปดี เข้าถึงก็มีความสุขทันที เป็นความสุข

ที่ยิ่งใหญ่ไม่มีประมาณ

ค่อยๆฝึกไป

เราต้องให้เวลาในการทำใจหยุดใจนิ่ง ควบคู่กับภารกิจ

ประจำวัน ต้องทำให้สม่ำเสมอ อย่าทำๆ หยุดๆ อย่างนั้น

ผลมันจะเกิดช้า ให้หมั่นทำสม่ำเสมอทุกวัน แม้ว่าเมื่อเวลาเรา

นั่งอาจจะฟุ้งบ้าง มืดบ้าง เมื่อยบ้าง ก็อย่าไปท้อ ให้ทำต่อไป

เรื่อยๆ

ความมืดในใจ มันไม่มีตลอดเวลา เหมือนความมืดภายนอก

ก็เช่นเดียวกัน ก็มีอยู่ชั่วระยะหนึ่งแล้วก็จะสว่าง ความมืดในใจ

เวลาเราหลับตาแล้วมืด มันก็ชั่วคราว ถ้าเรามีความเพียรและทำ

ถูกหลักวิชชาไม่ช้าความมืดนั้นก็จะค่อยๆ เจือจางลงไปเรื่อยๆ

แล้วก็ล่มสลายหายไปในที่สุด

ดังนั้น การทำความเพียรให้ถูกหลักวิชชาจึงมีความสำคัญ

มาก ต้องให้สม่ำเสมอ อย่าให้ขาดเลยแม้แต่เพียงวันเดียวไม่ว่า

จะเจ็บ จะป่วย จะไข้ จะเป็นอะไรก็แล้วแต่ ให้ฝึกใจหยุดนิ่งเอา

ไว้เรื่อยๆ บางช่วงเราไม่สบาย เรานั่งไม่ไหว เราก็นอนทำ แต่

ถ้าแข็งแรงเราก็ควรจะนั่ง นั่งฝึกไปเรื่อยๆ ฝึกไป หยุดไป นิ่งไป

ให้ใจคุ้นกับศูนย์กลางกาย

เรามีบุญมาก

พวกเรามีบุญมาก ที่มาอยู่ในยุคที่มีการฟื้นฟูวิชชาธรรมกาย

ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าบังเกิดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง จากการสละ

ชีวิตของพระเดชพระคุณหลวงปู่ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร)

ได้ค้นพบวิชชาธรรมกายหวนคืนมาอีกครั้งหนึ่ง

เรามีบุญมาก ที่ได้ยินเรื่องวิชชาธรรมกาย หรือเรื่องพระ

ธรรมกายมีอยู่ในตัวของเรา เป็นที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริง เป็นตัวพระ

รัตนตรัย

เรามีบุญมาก ที่รู้ว่าท่านสถิตอยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗

เหนือสะดือขึ้นมา ๒ นิ้วมือ และยิ่งไปกว่านั้น

เรามีบุญมาก ที่รู้หลักวิชชาที่จะเข้าถึงพระรัตนตรัยในตัวว่า

ต้องทำใจให้หยุดนิ่งอยู่ภายใน นิ่งอย่างสบาย

“หยุดเป็นตัวสำเร็จ ตั้งแต่เบื้องต้นจนกระทั่งเป็นพระ

อรหันต์”

ซึ่งหลักวิชชาตรงนี้ ตั้งแต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าดับขันธ

ปรินิพพานไปแล้ว ก่อนการบังเกิดขึ้นของพระเดชพระคุณ

หลวงปู่ฯ ก็ยังไม่เคยเห็นมีใครมาสอน

คำว่า “สมณะหยุด” มีปรากฏอยู่ในพระไตรปิฎก คำว่า

“ธรรมกาย” ก็มีปรากฏอยู่ในพระไตรปิฎก แต่ผู้ที่จะอธิบาย

ขยายความให้เข้าใจได้ง่าย และสามารถนำมาปฏิบัติได้นั้นก็

ยังไม่มี จนกระทั่งการมาเกิดขึ้นของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ

ของเรา เพราะฉะนั้นเรามีบุญมากที่ได้มาอยู่ในยุคนี้ ทุกอย่าง

เตรียมพร้อมเอาไว้ให้สำหรับเรา เหลือแต่ความเพียรแล้วก็ทำให้

ถูกหลักวิชชา ถ้าเราเห็นคุณค่า สมัครใจที่จะเข้าถึง แล้วก็ให้มี

สติ สบาย สม่ำเสมอ หมั่นสังเกต เดี๋ยวเราก็สมปรารถนา

ภัยเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาอย่าประมาท

ภัยของชีวิตไม่มีนิมิตหมาย ใครเลยจะคิดว่า ชายทะเล

ซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยว สวยสดงดงาม อยู่บริเวณนั้นเป็นร้อย

เป็นพันปี มันก็ยังคงความสวยงามอยู่อย่างนั้น ไม่ได้มีอะไรเกิด

ขึ้น แต่จู่ๆ ก็เกิดสึน