Ciceronis De Oratore - Liber Primus - Capitula 234-250

Ciceronis De Oratore - Liber Primus - Capitula 234-250 Brevis descriptio earum rerum quae geruntur in his capitulis: Capitula 234-245: Antonius negat ius civile oratori perutile esse. In iis enim ipsis causis in quibus ius civile tractatur, solet esse summa dissensio de ipso iure inter peritissimos eius rei; orator igitur is in tali causa superior discessurus est qui est eloquentissimus, non iuris peritissimus. Cum autem absit magna dissensio de iure, causae quoque non solent exstare. Capitula 246-250: Dubium etiam est utrum ius civile multum delectationis adferat. Antonius negat se umquam scientiam eius desiderasse dum causas dicit. Orator potest secundum eius sententiam sine damno esse communi ac vulgari scientia iuris civilis contentus; si quando causa ad oratorem delata erit in qua opus erit tali scientia, orator facile poterit auxilium ab peritioribus petere. Quaedam de toto opere deque libro primo generatim Liber cui index est De Oratore scriptus est a Marco Tullio Cicerone anno quinquagesimo quinto a.C.n. (h.e. 55). Materies quae agitur est ars bene dicendi sive ars oratoris; ut hanc materiem (de qua antea iuvenis in libro qui inscribitur De Inventione disseruerat) elegantius atque magis philosophice tractaret, Cicero non aride praecepta atque exercitationes artis proposuit sed potius colloqium effinxit in quo Romani eloquentissimi (in primis Marcus Licinius Crassus et Marcus Antonius ille orator) inter se de omni ratione dicendi disputant atque colloquuntur. Hic liber iam diu numeratur in optimis quos hic optimus scriptor et orator Romanus umquam in lucem edidit. Erat etiam inter primos libros tempore renatarum artium typis excussos.  Totum opus divisum est in tres libros sive volumina. In hoc primo libro, Cicero primum fratri suo Quinto librum mittit sive dedicat, deinde argumentum libri atque res agendas adumbrat; dicit se repetiturum (h.e. quasi ex memoria narraturum) sermonem quem ipse non auribus suis audiverit sed quem amicus suus Gauius Aurelius Cotta (qui erat unus ex participibus eius sermonis) sibi narraverit. Sermo habetur anno nonagesimo primo a.C.n (h.e. 91); inter varias rei publicae controversias Lucius Licinius Crassus villam suam Tusculi sitam animi causa petit atque aliquot amicos ibi hospitio excipit, inter quos Quintus Mucius Scaevola ille augur, Marcus Antonius orator, Publius Sulpicius Rufus. Dum omnes otio fruuntur, Crassus sermonem de studio dicendi infert. Infra in hac pagina invenientur nexus ad paucas editiones utiles. Editiones Utiles 1) Editio Loebensis: LOEBENSIS 2) Editio Totius Operis in Usum Delphini (primus liber De Oratore incipit circa paginam 800am): IN USUM DELPHINI