Dì shí kè  Xīnɡ rén xīnɡ rànɡ

第十课  兴仁兴让

Yījiā rén, yī guó xīng rén; yījiā ràng, yī guó xīng ràng;

一家仁，一国兴仁；一家让，一国兴让；

yīrén tān lì, yī guó zuòluàn. Qí jī rúcǐ. Cǐ wèi yī yán fèn shì,

一人贪戾，一国作乱。其机如此。此谓一言偾事， 

yīrén dìng guó.

一人定国。

Yáoshùn shuài tiānxià yǐrén, ér mín cóng zhī; jiézhòu shuài tiānxià

尧舜帅天下以仁，而民从之；桀纣帅天下

yǐ bào, ér mín cóng zhī. Qí suǒ lìng fǎn qí suǒ hào, ér mín bù cóng.

以暴，而民从之。其所令反其所好，而民不从。

Shì gù jūnzǐ yǒu zhū jǐ érhòu qiú zhū rén, wú zhū jǐ érhòu fēi zhū

是故君子有诸己而后求诸人，无诸己而后非诸

rén. Suǒ cáng hū shēn bù shù, ér néng yù zhū rén zhě, wèi zhī yǒu yě.

人。所藏乎身不恕，而能喻诸人者，未之有也。

Gù zhìguó zài qí qí jiā.

故治国在齐其家。