Bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi; 
Açarım gözkapaklarımı ve doğar herşey yeniden.
Sanıyorum kafamdan uydurdum seni.

Yıldızlar vals yaparlar, kırmızı ve mavi,
Ve keyfi bir siyahlık dörtnal peşinden:
Bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi.

Düşledim büyüyle beni yatağa çektiğini
Ve çılgınca öptüğünü, delice şarkı söylediğini.
Sanıyorum kafamdan uydurdum seni.

Devrilir gökten Tanrı, solar cehennem ateşleri:
Melek ve Şeytan’ın adamları çeker giderken:
Bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi.

Hayal ettim söylediğin yoldan döneceğini,
Fakat yaşlandım, artık unuttum ismini.
Sanıyorum kafamdan uydurdum seni.

Bir fırtına kuşunu sevmeliydim seveceğime seni; 
Hiç değilse baharda göğü şenlendirir gelirdi.
Bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi.
Sanıyorum kafamdan uydurdum seni.

Sylvia Plath