Profesor Adam Kopciowski, badacz historii lubelskich Żydów, opowiada o sytuacji tej społeczności w pierwszych latach II RP i wysuwa hipotezę dotyczącą styku świata żydowskiego i chrześcijańskiego. Najtrwalsze ślady międzykulturowych i międzyreligijnych relacji zakonserwował język. Polszczyzna przejmowała słowa z hebrajskiego i jidysz - i odwrotnie. Działo się to przede wszystkim w knajpach i spelunach na granicy dwóch lubelskich dzielnic: żydowskiego Podzamcza i chrześcijańskiego Śródmieścia, czyli na ulicy Lubartowskiej. Ale nie tylko. Miejscem międzykulturowej integracji okazywały się więzienne cele.