اینبار دیدم دکلمه این شعر از اخوان ثالث که بسیار برام خاطره انگیزه، به حال و روزم میخوره تا اینکه بخوام غمگنانه و دلکنده از خودم بگم. 

ولی هر چه هست امید همچنان در دلم موج میزنه. و خودم رو نخواهم باخت. بقول اخوان : بیا ره‌توشه برداریم، قدم در راه بی‌فرجام بگذاریم!